از سکوت‌های انتخاباتی تا دعوای کهنه‌کارها/ جایی که قالیباف خبر دارد و میرسلیم خبر می‌دهد!

اخبار سیاسی پایشگر– درگیری لفظی اخیر میان قالیباف و میرسلیم، پرده از واقعیت‌های پنهان پشت‌صحنه مجلس برداشت؛ جایی که قدرت، بر شفافیت می‌چربد.

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری پایشگر، میرسلیم از تخلفاتی گفت که قالیباف از آن‌ها مطلع بوده اما سکوت کرده است.
حالا با نزدیک شدن به انتخابات هیئت‌رئیسه، این سکوت شکسته و دعوا بر سر «قدرت» علنی شده است.

در هفته‌های اخیر، تنش میان محمدباقر قالیباف، رئیس مجلس، و مصطفی میرسلیم، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام و نماینده پیشین مجلس، به‌عنوان نماد دیگری از اختلافات درونی ساختار قدرت در مجلس شورای اسلامی مطرح شده است.

میرسلیم با صراحتی کم‌سابقه، از نقش قالیباف در اطلاع از پشت‌پرده‌های تخلفات نمایندگان پرده برداشت و او را به استفاده تبلیغاتی و انتخاباتی از تهدیدات قضایی متهم کرد.

اظهارات او نشان می‌دهد که بسیاری از رفتارهای سیاسی در مجلس، نه براساس منافع ملی، بلکه در سایه رقابت‌های جناحی و منافع شخصی انجام می‌گیرد.

قالیباف در واکنش به سخنان میرسلیم، با لحنی تند به دفاع از جایگاه خود پرداخت، اما این واکنش به‌جای شفاف‌سازی، بیشتر به عنوان تلاشی برای مهار بحران تلقی شد.

اگر قالیباف همان‌طور که میرسلیم می‌گوید از تخلفات مطلع بوده، پرسش اساسی این است که چرا پیش از این اقدامی صورت نگرفته؟
تغییر موضع ناگهانی او در آستانه انتخابات هیئت‌رئیسه مجلس، این شائبه را تقویت می‌کند که بسیاری از تصمیمات در مجلس، نه بر پایه شفافیت و عدالت، بلکه برای کسب رای و حفظ قدرت انجام می‌شود.

میرسلیم، با وجود برخی مواضع اصول‌گرایانه، در اظهارات اخیرش به نکات مهمی همچون امتیازدهی برخی وزرا، فقدان تحمل نقد در مجلس، و رفتارهای پادگانی با نمایندگان اشاره کرده که حاکی از انحراف جدی در ساختار پارلمانی کشور است.

اگر نمایندگان مجلس برای امور شخصی و منطقه‌ای امتیاز می‌گیرند و از قدرت استیضاح و پرسش به‌عنوان ابزار معامله استفاده می‌کنند، اساساً باید مشروعیت این نهاد و نقش آن در نمایندگی ملت را مورد پرسش قرار داد.

در نهایت، این وضعیت نه‌تنها نشان از ضعف شفافیت و پاسخ‌گویی در مجلس دارد، بلکه بازتابی از ناکارآمدی نسلی از سیاستمداران سالخورده همچون میرسلیم است که باوجود بازنشستگی از میدان اجرا، همچنان در قدرت باقی مانده‌اند.

حضور افراد سال‌خورده و گسسته از واقعیت‌های جامعه، مانع نوگرایی و تحول در ساختار سیاست کشور است.
هم‌زمان، مجلس نیز باید با مردم صادق‌تر باشد، تصمیمات را شفاف و بدون ملاحظه منافع جناحی بگیرد و از تبدیل شدن به صحنه‌ای برای رقابت‌های پشت‌پرده جلوگیری کند.