
بدهی سنگین در میدان واسطهگری بیمه/ نمایندگان در صدر، کارگزاریهای آنلاین در تعقیب!
اخبار بانک و بیمه پایشگر– بررسی بیمه مرکزی از ۱۰ واسطه بدهکار اول نشان میدهد نمایندگان بیمه با ۶۷ درصد، بیشترین سهم بدهی به شرکتهای بیمه را دارند.
در مقابل، سهم کارگزاران متعارف تنها دو درصد است. این آمار زنگ خطری برای نظام توزیع بیمه و لزوم بازنگری در سیاستهای نظارتی است.
به گزارش خبرنگار پایگاه خبری پایشگر، پرویز خسروشاهی رییس کل بیمه مرکزی اخیرا گفت: تحلیل صورتگرفته توسط بیمه مرکزی پیرامون وضعیت 10 واسطه بیمهای اول بدهکار به شرکتهای بیمه نشان میدهد که بخش قابلتوجهی از بدهیهای انباشته در این حوزه مربوط به نمایندگان بیمه است.
بهطوریکه 67 درصد از کل بدهی این واسطهها به شرکتهای بیمه از سوی نمایندگان ایجاد شده، امری که نشاندهنده نقش پررنگ و همزمان پرریسک این گروه در زنجیره توزیع بیمه در کشور است.
این تمرکز بدهی در نمایندگان بیمه، ممکن است به ضعف در سیستمهای کنترلی شرکتهای بیمه، سیاستهای اعتباری ناکارآمد یا نبود ارزیابی صحیح از ظرفیت مالی نمایندگان بازگردد.
از سوی دیگر، سهم اندک کارگزاران متعارف بیمه (دو درصد) در بدهیهای انباشته، گویای آن است که این دسته از واسطهها، برخلاف نمایندگان، از منظر مدیریت مالی و کنترل بدهی عملکرد بهمراتب بهتری دارند.
این تفاوت را میتوان در نوع رابطه کارگزاریها با بیمهگذاران و شرکتهای بیمه جستجو کرد، چرا که کارگزاران بهعنوان مشاوران مستقل، عمدتاً خدمات خود را در چارچوب قراردادهای مشخص و با سطح نظارت بالاتر ارائه میدهند.
نکته قابلتأمل دیگر، سهم نسبتاً قابلتوجه کارگزاریهای برخط خودروسازها (14 درصد) و سایر کارگزاریهای آنلاین (17 درصد) از کل بدهیهاست.
این آمار میتواند نشانگر ریسکهای ناشی از توسعه سریع فروش آنلاین بیمهنامه، بهویژه در حوزه بیمههای اجباری مانند شخص ثالث، بدون پیادهسازی مکانیسمهای کنترلی کافی در خصوص وصول وجوه و تسویه با شرکتهای بیمه باشد.
توسعه بدون چارچوب این ساختارها میتواند به تهدیدی برای سلامت مالی صنعت بیمه منجر شود.
در مجموع، تمرکز بدهی در چند واسطه محدود و عمدتاً سنتی، همراه با رشد سریع بدهی در کارگزاریهای آنلاین، زنگ خطری برای سیاستگذاران صنعت بیمه است.
لزوم بازنگری در نظام ارزیابی و اعتبارسنجی واسطههای بیمهای، اعمال سقف بدهی، نظارت آنلاین بر عملکرد مالی واسطهها و شفافسازی قراردادها از جمله اقداماتی است که برای کاهش ریسکهای اعتباری و حفظ پایداری مالی شرکتهای بیمه ضروری به نظر میرسد.
این یافتهها همچنین لزوم توسعه نظام تنظیمگری هوشمند با محوریت دادهمحور بودن را بیش از پیش آشکار میسازد.