بیدارباشِ ناگهانی «دلواپسانِ ارزی/وقتی بانیانِ «دلار ۶۰ تومانی»، منتقدِ نتایجِ کاشته‌های خود می‌شوند!

اخبار سیاسی پایشگر– بسیار کنایه‌آمیز است که جبهه پایداری، میراثِ ویران‌گرِ ارزی و تورمِ ریشه‌دار در دولتِ محبوب خود را، به پایِ چند ماه فعالیتِ دولتِ جدید می‌نویسد؛ گویی «خاکِ سیاه» سهمِ مردم در دیروز بود و «فرصت‌طلبی سیاسی» سهمِ آقایان در امروز!

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری پایشگر، نامه جبهه پایداری به رئیس‌جمهور، بیش از آنکه یک «راهکار اقتصادی» باشد، یک «بیانیه فرار از مسئولیت» است.

کنایه‌آمیز است که این جریان در حالی از رشد ۱۲۰ درصدی نرخ ارز در ماه‌های اخیر سخن می‌گوید که گویی حافظه تاریخی ملت، سقوط آزاد ریال در دوران دولت سیزدهم و ثبت رکوردهای تاریخی دلار را از یاد برده است.

چطور می‌توان سیاست‌های فعلی را «اشتباه» خواند، در حالی که سکان‌دار اصلی پولی کشور یعنی آقای فرزین، میراث‌دار مستقیم همان دولتی است که مورد حمایت تمام‌قد همین جبهه بود؟

انتقاد از تالارهای ارزی و واردات کالاهای لوکس، توسط کسانی که خود معمارانِ ساختارِ «ارز چندنرخی» و بستر‌ساز رانت‌های بزرگ بوده‌اند، چیزی جز «فرصت‌طلبی سیاسی» در پوشش دلسوزی برای معیشت نیست.

استاندارد دوگانه در نقد؛ ارزپاشی دیروز و دلواپسی امروز

اگرچه دولت چهاردهم با اصرار بر برخی سیاست‌های آزموده شده و انتصابات بحث‌برانگیز، نقد جدی را به جان خریده است، اما جبهه پایداری در جایگاه «شاکی» قرار ندارد، چرا که خود در ردیف اول «متهمان» ایجاد ناترازی‌های فعلی است.

مخالفت با تک‌نرخی شدن ارز و اصرار بر تداوم نظارت‌های تعزیراتی شکست‌خورده، نشان می‌دهد که این جریان همچنان به دنبال درمانِ تب با شکستن دماسنج است.

نمی‌توان در زمان دولتی که همسوست، بر «خاک سیاه نشستنِ مردم» سکوت کرد و تورم را «جراحی اقتصادی» نامید، اما به محض تغییر پاستورنشینان، همان ناترازی‌های ساختاری را به پای تصمیمات چندماهه نوشت.

حق نقد برای همه محفوظ است، اما کسانی که خود بخشی از صورت‌مسئله هستند، نمی‌توانند مدعی حلِ آن باشند.