در باره تضمين برجام …

یادداشت و تحلیل پایشگر– ۱) عدم توانایی آمریکا در ارائه تضمین «حقوقی» مربوط به ماهیت برجام نیست. حتی اگر برجام معاهده بود و به تصویب مجلس سنا می‌رسید، باز پشتیبانی کنگره تضمین «حقوقی» محسوب نمی‌شد.

۲) کمااینکه آمریکا از معاهده مودت ۱۹۵۵ با ایران – که «معاهده» بود – مانند برخی دیگر از معاهداتش با سایر کشورها بدون هیچ زحمتی خارج شد.

۳) اصولاً بحث تضمین حقوقی یک بحث انحرافی است. منتها کسانی که این بحث را در دولت روحانی – برای فشار به دولت – مطرح کردند امروز خودشان گویا اسیرش شده‌اند! مانند آن فردی که به دروغ شایعه کرد درب فلان خانه آش می‌دهند و کمی بعد خودش قابلمه بدست ته صف ایستاد!

۴) کسانی که دنبال تضمین «حقوقی» هستند بگویند – به فرض اینکه چنین تضمینی وجود داشت و دولت بایدن آن را ارائه می‌کرد – با اصل «مصلحت ملی» چه می‌کردند؟

۵) در همه کشورها -‌ از جمله در ایران – مقوله‌ای به اسم «مصالح ملی» (Raison d’état) وجود دارد که به آن کشور اجازه می‌دهد به دلایل حاکمیتی – به تشخیص یکجانبه خود – هر تعهد و الزام حقوقی در رابطه با سایر کشورها را زیر پا بگذارد.

۶) در دکترین حقوقی و راهبردی همه کشورها تأمین «مصالح ملی» بر تمام قید‌وبندهای حقوقی و سیاسی و اخلاقی و اقتصادی اولویت دارد.

۷) ایران نیز – دست‌کم به دلیل اینکه خودش از این حق برخوردار است – از ابتدا می‌دانست و امروز نیز می‌داند هر توافقی با هر کشوری مستعد است مطابق این اصل روزی پایان یابد! پس می‌دانیم و می‌دانید تضمین هیچ توافقی «حقوقی» نخواهد بود./نامه رسیده به پایشگر