دلار می‌تازد، بیمه می‌لرزد/ روایت تب درمان در صنعتی که دیگر توان پرداخت نسخه‌های گران را ندارد

اخبار بانک و بیمه پایشگر: شهراد اثنی‌عشری

وقتی دلار بالا می‌کشد، تب بیمه هم بالا می‌رود؛ نسخه‌ای که نه بیمار می‌خواهدش و نه بیمه‌گر تاب پرداختش را دارد. افزایش نرخ ارز حالا به جراحی بی‌رحمانه‌ای بدل شده که گوشت بیمه‌ها را می‌بُرد و استخوان بیمه‌گذاران را خرد می‌کند.

در میانه این گرانی و گرمای تعرفه‌ها، صنعت بیمه درمان تکمیلی ایستاده است بی‌دماسنج، بی‌تسکین، و با آینده‌ای در تب.

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری پایشگر، در بازار بیمه، جایی میان عدد و آدم، نرخ ارز حکم طبیب حاذقی را پیدا کرده که هرچه می‌خواهد، نسخه می‌نویسد و بیمه‌گر و بیمه‌گذار ناچارند بی‌چون‌ و چرا بهایش را بپردازند.
با جهش دلار و بالا رفتن تعرفه‌های درمانی، صنعت بیمه درمان تکمیلی در آستانه تب شدیدی قرار گرفته است؛ تبی که نه با تب‌برهای مقطعیِ بخشنامه و نه با پاشیدن وعده‌های دولتی فروکش می‌کند.
دبیرکل سندیکای بیمه‌گران اخیرا در دیدار رییس کمیسیون بهداشت مجلس شورای اسلامی هشدار داده است که افزایش سرانه حق بیمه، نتیجه طبیعی این تب است، اما در پس این هشدار، صدای خسارت‌هایی نهفته که بیمه‌گران را به مرز از نفس افتادن می‌کشاند.
در این میانه، بیمه‌گذاران هم که روزی بیمه درمان را چون سپر سلامت می‌دیدند، حالا به حساب‌گرانی محتاط بدل شده‌اند.
کسانی که میان پرداخت قسط بیمه یا خرید دارو، یکی را باید قربانی کنند.
وقتی هزینه درمان با ریتم تند دلار بالا می‌رود، بیمه‌ها مجبورند یا نرخ‌ها را افزایش دهند یا پوشش‌ها را محدود کنند، و این یعنی بازگشت خاموش جامعه به دوران «خوددرمانی» و جیب‌های تهی.
صنعت بیمه در چنین وضعی ناچار است هم قهرمان باشد، هم قربانی؛ از یک سو باید هزینه‌ها را بپردازد و از سوی دیگر، رضایت بیمه‌گذاران را حفظ کند.
اما راه برون‌رفت چیست؟ شاید وقت آن رسیده که بیمه‌ها به جای انتظار برای معجزه نرخ ارز، به معجزه نوآوری و تجمیع منابع بیندیشند.
تشکیل صندوق‌های مشترک درمانی بین شرکت‌ها، خرید گروهی خدمات سلامت، دیجیتالی‌سازی فرآیند خسارت و استفاده از داده‌های هوش مصنوعی برای کنترل تقلب، می‌تواند بخشی از بار را سبک کند.
حتی مذاکره مستقیم با بیمارستان‌ها و واردکنندگان دارو برای عقد قراردادهای بلندمدت، سپری است در برابر طوفان ارزی.

بیمه‌گر باید نقش تاجر هوشمند را بازی کند، نه صرفاً پرداخت‌کننده‌ای نگران.
در نهایت، داستان نرخ ارز و بیمه درمان، روایتی است از نبرد میان عدد و انسان؛ جایی که هر ریال به مثابه نخ باریکی است میان پوشش و انصراف.
اگر سیاست‌گذار و بیمه‌گر در یک میز بنشینند و واقعیت را بی‌پرده ببینند، شاید بتوان از افزایش نجومی حق بیمه جلوگیری کرد. اما تا وقتی نرخ ارز فرمانده میدان باشد، بیمه‌گر درمان را نه پوشش می‌دهد، که با چرتکه‌ای لرزان، صرفاً محاسبه می‌کند که تا چند ماه دیگر می‌تواند دوام آورد.