ویژگی‌های شخصیتی سردار شهید

گروه یادداشت و تحلیل اجتماعی پایشگر: پویا ناظران- چند روز است که در شوک هستیم، هم شوک از دست دادن سپهبد قاسم سلیمانی، هم شوک نحوه از دست دادن او، و هم شوک تبعات از دست دادن او.
چرا اینچنین در غم از دست دادن او غمگین هستیم؟
– سپهبد شهید، سرباز وطن بود، و دستاورد اخیرش، دفع شر داعش؛ داعشی که یکبار تا ساختمان مجلس بهارستان هم جلو آمد.
اما سربازان بسیاری بخاطر ایران جانشان را فدا کردن، از تنگه بلاغی و خرمشهر گرفته تا قصرشیرین و التنف.
سپهبد شهید، بیش از یک سرباز وطن بود.
– سپهبد شهید، یک استراتژیست نظامی خبره بود. وقتی اربیل در شرف سقوط بدست داعش بود، تا قبل از طلوع آفتاب خود را به اربیل رساند و تا پیش از غروب آفتاب، ورق رو به ضرر داعش برگشت. چند سال بعد هم داعش را به کل شکست داد.
اما پیروزی در جنگ مرهون خبرگی همه افسران و سربازان هست. یک نفر به تنهایی نمی‌تواند چنین پیروزی را رقم بزند. سپاه استراتژیست‌های نظامی بسیاری دارد. سردار قاآنی هم یک استراتژیست نظامی خبره‌ست. سپهبد شهید، بیش از یک استراتژیست نظامی بود.
– سپهبد شهید از سلامت مالی برخوردار بود. با اخباری که از آلودگی‌های مالی می‌شنویم، انگار سلامت مالی در میان مقامات کشوری هر روز نادرتر می‌شود. اما علیرغم وجود همه افراد فاسد، هنوز بسیار هستند انسانهای سالمی که در نهادهای لشکری و کشوری به خدمت مشغولند و فقط نان حلال می‌خورند.
سپهبد شهید، از سلامت مالی برخوردار بود، اما سلامت مالی، ویژگی شاخص او نبود.
پس ویژگی شاخص او چی بود؟

– سپهبد شهید، روادار بود. رواداری نقطه مقابله خودی و غیرخودی کردن مردم است. همه ما مردم ایران، در بین دوستان، اقوام، همسایگان و همکاران‌مان، سکولار و مذهبی داریم، کراواتی و حزب‌اللهی داریم، اصولگرا و اصلاح‌طلب داریم، ریش دار و سه تیغه داریم، چادری و بی‌حجاب داریم؛ و همه در کنار هم زندگی می‌کنیم، نشست و برخواست داریم، و با احترام به تفاوت‌هایمان، با هم تعامل می‌کنیم.
اما حلقه‌های قدرت سیاسی، سالهاست که تنگ‌تر می‌شوند. سالهاست که بخشی از همین مردم را غیرخودی معرفی کرده و کنار می‌زنند. در حالیکه چهره‌های شناخته شده حاکمیت، علی‌الدوام در حال تعریف و باز تعریف مرزهای خودی و غیرخودی بودند، سپهبد شهید می‌گفت «جامعه ما خانواده ماست» و «اون دخترِ کم‌حجاب دختر منه».

در حالیکه یه عده هر روز سازوکارهای گزینشی و نظارتی جدیدی اختراع میکردند تا یک عده دیگه هم از حلقه خودی‌ها خارج شده و به دسته غیرخودی‌ها بپیوندند، سپهبد شهید با اصلاح‌طلب و اصولگرا رفت و آمد داشت، با کُرد و سنی دوستی داشت، با عرب و بلوچ و فارس گفتگو می‌کرد، به چادری و کم حجاب احترام می‌گذاشت.
سپهبد شهید همانند همت، باکری، بروجردی، طالقانی، بهشتی و غیره، روادار بود. اغراق نیست اگه بگویم در میان سردارانی که در تلویزیون می‌بینیم، او آخرین سرداری بود که مثل مردم ایران روادار بود، و برای همین مردم هم دوستش داشتند.
رواداری سپهبد شهید، از سویی او را در دل مردم ایران جا کرد، و از سویی مایه اعتماد به او در میان غیرایرانیان شد؛ اعتمادی که البته مایه موفقیت‌های نظامی او می‌شد. سردار قاآنی در دانش نظامی کم از سپهبد شهید ندارد، اما اگه در رواداری موفق نشود، استراتژی‌های نظامی‌ش در خاورمیانه چنان ثمری نخواهند داشت.
این روزها در تلگرام پروفایل‌هایی می‌بینم که از عکس سپهبد شهید استفاده می‌کنند، ولی توهین‌های تند سیاسی می‌کنند و مثلاً هشتگ می‌زنند «افساد طلبان». اینان به اسم سپهبد شهید، اما در تضاد با سیره روادارانه او رفتار می‌کنند. رواداری یعنی من می‌توانم با نظرات کسی مخالف باشم، بدون اینکه به او بهتان بزنم، یا تحقیرش کنم.
اگر میخواهیم یاد و خاطره سپهبد شهید را زنده نگه داریم، در حق مردم روادار باشیم، در حق انهایی که ظاهرشان با ما فرق دارد، لباسشان با ما فرق دارد، زبانشان با ما فرق دارد، اعتقاداتشان با ما فرق دارد، تعلقات سیاسی‌شان با ما فرق دارد، پیشنهادات سیاستی‌شان با ما فرق دارد، روادار باشیم!