پایشگر-کلاس نهم برای دانش آموزان،سال مهم و سرنوشت سازی است.دانش آموزان با انتخاب رشته ،آینده خود را رقم می زنند.البته نکته ای هم در این میان وجود دارد.یعنیدانش آموزان کلاس نهم با هدایت تحصیلی ،امکان تحصیل در مقطع دوم متوسطه را پیدا می کنند اما هدایت تحصیلی به چه قیمتی؟!

با اجرای این طرح ،دانش آموزان بعد  از دریافت کارنامه ،پرونده و فرم های هدایت تحصیلی دانش آموزان امکان ثبت نام در مقطع متوسطه را پیدا می کنند. برای کسب اطلاعات بیشتر   به یکی از مناطق آموزش  و پرورش مراجعه کردم ، با جمعیت بسیاری از دانش آموزان و خانواده هایی مواجه شدم که معترض بودند و  از اجرای چنین طرحی ، گله داشتند.دانش آموزان نگران انتخاب رشته ووالدین نگران آینده فرزندانشان بودند. البته نکته قابل تامل تمامی مراجعه کنندگان این بود که نمره های قابل قبولی گرفته بودند. در میان آنان دانش آموزانی با معدل ۷۱/۱۷تا ۹۲/۱۹حضور داشتند و این نگرانی نتیجه یک انتخاب اشتباه از سوی مدیرانی بود که “رایانه” را مسئول این مشکلات می دانستند.

دانش آموزی که با معدل ۷۱/۱۷ به منطقه مراجعه کرده بود،می گفت که می خواهد در هنرستان و رشته کامپیوتر ادامه تحصیل بدهد اما “رایانه”آخرین اولویت را هنرستان ، با  گرایش “کشاورزی”تشخیص!داده بود.

پدر دانش آموز دیگری با معدل بالای ۱۹ می گفت :دخترم رشته تجربی را را انتخاب کرده اما رایانه ، رشته ریاضی را اولویت اول تشخیص داده و رشته تجربی اولویت دوم است و ما باید صبر کنیم تا ثبت نام اولویت های اول به اتمام برسد و بعد در رشته تجربی ثبت نام کنیم.

مادر دیگری با نگرانی می گفت :معدل دختر من ۹۲/۱۹ است . دخترم قصد ادامه تحصیل در رشته علوم انسانی را دارد اما “رایانه”اولویت اول او را رشته  ریاضی فیزیک ،بعد تجربی و در نهایت علوم انسانی تشخیص داده است.این در حالی است که مسئولان در جواب چنین موردی می گفتند که برای ثبت نام در مدارس دولتی باید منتظر بمانید تا اولویت های اول و دوم ثبت نام کنند و در نهایت اگر در مدرسه ای جایی بود، دخترتان را ثبت نام کنید!

این ها فقط چند نمونه از اعتراضاتی بود که در یک روز مشاهده کردم اما سئوال این است که در آموزش و پرورشی که دائم در حال تغییر و تحول است ،این کار به جای هدایت ، بیشتر آنان را گمراه می کند.

البته مسئولان این نوع “هدایت ” !تحصیلی را امری درست و منطقی می دانند و معتقدند که رایانه درست ترین انتخاب را دارد اما در این انتخاب ها علاقه و اشتیاق دانش آموز به رشته های انتخابی ،جایی ندارد. درواقع رایانه بدون در نظر گرفتن میل و علاقه،  برای آینده دانش آموزان رشته تحصیلی شان را انتخاب می کند.رایانه  با توجه به نمره های سه ساله دانش آموز ،تصمیم می گیرد که باید ریاضی بخواند یا علوم انسانی ،تجربی بخواند یا کشاورزی اما نکته اصلی این است که در این برنامه ،میزان علاقه و اشتیاق دانش آموز تعریف نشده  است و این مهمترین و اصلی ترین نقص “هدایت تحصیلی “است.

رایانه وسیله ای است برای تسهیل امور اما  معیار های حسی و انسانی در آن جایی ندارد و به همین دلیل معیار مناسبی برای تصمیم گیری در مورد رشته و آینده دانش آموزان نیست و با خطا همراه است.

در این میان برخی از کارمندان هم به نقایص این طرح معترف هستند اما برخی دیگر هم آموزش و پرورش ما را با افغانستان مقایسه می کردند و معتقد بودندد این جا ایران است نه افغانستان !غافل از این که  الان افغانستان نه تنها کمتر از ایران نیست بلکه در برخی از موارد ،پیشرفت های قابل توجهی هم داشته است .

حالا آقای وزیر؛این شمایید که باید پاسخگوی آینده نوجوانانی باشید که آینده سازان این سرزمین هستند. آینده سازانی که آینده شان را به دست رایانه ها سپرده اید!آینده سازانی که به قول خودشان ،همه چیزشان را باخته اند اما شما نباید بگذارید بدون علاقه یا به سختی تحصیل کنند وگرنه همه چیزشان را می بازند .

اکرم محمدی