تمام اطلاعات گوشی ات را بده ، رمز یکبار مصرف بگیر

گروه یادداشت و تحلیل بانک و بیمه پایشگر-آرزو محمدی-اول دی ماه ضرب الاجل  تعیین شده برای دریافت رمز یکبار مصرف مشترکان و مشتریان بانک هاست .مشتریانی که با استفاده از اپلیکیشن های متفاوت ، قصد دادو ستد و خرید اینترنتی یاحتی ابتدایی ترین کاربانکی خود ،یعنی پرداخت قبض های خدماتی را دارند و از این پس  نیازمند دریافت رمز یکبار مصرف هستند اما این رمز یکبار مصرف به چه قیمتی در اختیار مشتریان قرار می گیرد

اگرچه بانک‌ها اعلام می کنند رمز یکبار مصرف ،برای جلوگیری از کلاهبرداری های اینترنتی و کوتاه کردن دست سارقان اینترنتی بانک ها تعبیه شده  اما اگربا نگاهی دقیق تر به این قضیه نگاه کنیم ،با دو مسئله  و مشکل بانکی مواجه می شویم .

اشکال اول اینکه چرا اپلیکیشن بانک ها و اطلاعات بانکی  باید این قدر دچار نقص باشد که سارقان اینترنتی با روش های مختلف ، بتوانند حساب مشتریان بانک‌ها را خالی کرده و کلاهبرداری کنند  که این ناشی ازنقص سیستم بانکی ما در زمینه ارائه خدمات اینترنتی است .ضمن این که فیشینگ کارها هم افرادی آشنا به  برنامه و برنامه نویسی کامپیوتری هستند و به نظر می‌آید که مسئولان باید به دقت عمل بیشتری برای برنامه نویسی سایت های بانکی برای حفظ مشتریان خود انجام دهند.

اشکال دوم این است که وقتی مشتریان بانکی سعی می کنند از برنامه جدید بانکی استفاده کنند، به مشکل دیگری برخورد می کنند. اپلیکیشن بانک ها بیش از آنچه که تصور می کنید از شما اطلاعات طلب می کند یعنی هنگام مراجعه به بانک ها علاوه بر نصب برنامه کاربردی ؛ اطلاعات دیگری از این از اطلاعات حساب های شخصی شما طلب می کنند.اطلاعاتی بیش از آن چه مربوط به حساب بانکی است و این ارتباطی به بانک های دولتی یا خصوصی ندارد و همه ار شامل می شود.

یعنی وقتی قرار است این برنامه را برای استفاده ازحساب بانکی نصب کنید از شما اجازه دسترسی به اطلاعات تلفن همراه را می خواهد و پس از تایید این مرحله ،باید اجازه استفاده از سایر امکانات تلفن خود را بدهید و به این ترتیب ، شماره تلفن ها، پیامک ها، عکس ها و در مجموع کل اطلاعات تلفن همراه شما ، در اختیاربانک قرار می گیرد.درواقع بیش از این که  اطلاعات بانکی شما مد نظر باشد، به نظر می آید اطلاعات شخصی گوشی شما مدنظر است!وگرنه چرا یک نرم افزار بانکی باید به عکس و شماره های مخاطبان شما دسترسی داشته باشد.

مسئله مهم این است که دریافت چنین اطلاعاتی برای بانک ضروری نیست .در واقع کاربران یک بانک با چه اطمینانی می توانند اطلاعات شخصی خود را در اختیار بانک ها قرار دهند ؟آن هم  حالیکه هنوز اطلاعات در اختیار بانک‌ها قرار داده نشده ،بیم استفاده و سوءاستفاده از حساب مشتریان بانک ها  می رود ومتاسفانه کسی هم پاسخگو نیست. ضمن اینکه بارها و بارها به طرق مختلف اطلاع رسانی شده که سارقان اینترنتی حتی بدون داشتن رمز دوم اینترنتی و یا رمزیک بار مصرف اینترنتی ،قادر به هک حساب های بانکی هستند!

و اما مهمترین نکته به پلیس فتا  ارتباط پیدا می کند.یعنی سارقان اینترنتی با اقداماتی ،پیش تر از پلیس فتا هستند و  پلیس فتا در این زمینه موفق عمل نکرده و نتوانسته پیگیر همه سارقان اینترنتی ، کلاهبرداری های نوین و شگردهای استفاده شده باشد . در این میان باز هم این مردم و مشتریان بانک ها هستند که باید تاوان عملکرد ضعیف بانک ها و پلیس فتا را با در اختیار قرار دادن اطلاعاتشان به بانک ها بدهند.

در این بین هم دو حالت اتفاق می افتد متاسفانه برخی از مشتریان بانک ها به دلیل آگاه نبودن از این روند ، تمام اطلاعات گوشی خود را ناخواسته در اختیار بانک ها قرار می دهند و برخی دیگر هم آگاهانه اما نه از سر رضایت ، بلکه از سر اجبار، اقدام به دریافت رمز یکبار مصرف می کنند.

حال سئوال این است که اگر کسی نخواهد اطلاعات شخصی گوشی خود را به بانک ها بدهد و در عین حال رمز دوم داشته باشد ، باید چه کار کند؟بانک هایی که  با پول مردم ،بانک شده اند و اگر در این تعامل دوسویه با مشتریان همکاری نداشته باشند،این بانک ها  هستند که ضرر می کنند و شاید مشتریان هم به صلاح را در این ببینند که از روش های بانکداری قدیمی استفاده کنند.

درواقع بانک ها با اجرای این طرح محترمانه به مشتری می گویند که تمام اطلاعات گوشی ات را بده ، رمز یکبار مصرف بگیر!