دیوارهایی که به فراموشی سپرده شدند

گروه یادداشت و تحلیل پایشگر- اکرم محمدی

ما ایرانی‌ها ، آدم‌های جوگیری هستیم .کافیست مسئله‌ای درجامعه مطرح شود آن وقت می‌بینید که چطور همه دست به کار می‌شوند تا آن  مشکل را رفع کنند .همین مردم ،اما متاسفانه حافظه بلند مدتشان چندان قوی نیست و به همین دلیل کارشان و کارمان به نتیجه درست و دلخواه نمی‌رسد و به نوعی نیمه کاره رها می‌شود.

یک مثال،این مسئله  را روشن می کند. چند سال پیش، تبلیغات بسیاری برای دیوارهای مهربانی انجام شد. هرجای شهر که می‌رفتی صحبت از دیوارهای مهربانی ، بخشش ونیکی بود. دیوارهایی که با امکانات اولیه و ساده به محلی برای بخشش تبدیل شده بود.

رخت آویزهایی مثل چوب لباسی و یا حتی میخ به دیوار کوبیده بودند و لباس و تن پوش های مختلفی  بر آن آویزان می کردند.شلوار، پیراهن ،کلاه، شال ، کاپشن و حتی  کفش هم در این مکان ها دیده می شد. البته لابلای پوشاک،وسایلی که شهروندان مهربان،در خانه به دردشان هم نمی خورد و شاید به درد نیازمندان هم نمی خورد،دیده می شد.در واقع مردم هر آنچه را که نیاز نداشتند در این مکان ها قرار می‌دادند و آنهایی که نیاز داشتند ،نیازمندی هایشان را برمی‌داشتند .به همین دلیل موج مهربانی عجیبی در شهرها به راه افتاده بود.

روی برخی از این دیوارها نوشته بودند:« نیاز نداری بذار، نیاز داری بردار ». حالا اما بعد از چند سال مردم دیگر اصلاً به یاد نمی‌آورند مهربانی را و دیوار مهربانی را. این در حالیست که مهربانی، کمک و همیاری سال و ماه نمی‌شناسد اگر قرار باشد به یکدیگر کمک کنیم باید همیشگی باشد چرا که زمان اوج اجرای این طرح خودجوش و مردمی فصل سرما و زمستان بود.  اگر در این میان از فرصت طلبی برخی ،بگذریم که این لباس ها را نه تنها نیاز نداشتند ،بلکه به راهی آسان برای سودجویی هم دست پیدا کرده بودند، باعث می شد تا برخی که به اقلامی نیاز دارند، استفاده کنند.

بااین اوصاف نباید  در چنین شرایطی که مردم نیاز و نیازمندی‌شان بیشتر شده کمک و همراهی به یکدیگر را فراموش کنیم. چرا که سودجویان و زباله گردی سازمان یافته ،نباید باعث شود که کمک به همشهریان،از خاطر و خاطره ها پاک شود.

البته دیوار مهربانی فقط مختص به لباس نبوده و نیست . نانوایی‌ها هم محل مناسبی برای کمک به هموطنان است.پیش از گرانی قیمت نان، برخی از نانوایی ها دیواری تعبیه کرده بودند و مردم پول تعدادی نان را می دادند و به همان تعداد فیش بر روی این دیوارها نصب می شد ونیازمندان می توانستند نان تهیه کند.اگر چه با قیمت فعلی نان دیگر کمتر کسی نان ،هدیه می دهد.

کمک به هموطن نیازمند ، کار شاقی نیست ، فقط کافی است همت عالی داشت. چرا که با نگاهی به گذشته می توان به جرات  گفت که در چنین مواردی ، مردم پیشرو تر از سازمان ها و نهادهای دولتی عمل کرده اند و حالا هم کافیست تا فقط با دقت بیشتری به اطرافمان نگاه کنیم ، دوباره می توانیم مهربانی را همه جا گسترش بدهیم ؛چرا که مهربانی مولد مهربانی است.آن هم در این شرایط که حتی دیوارهای مهربانی به دست فراموشی سپرده شده اند.