سعدیا مرد نکو نام نمیرد هرگز

اخبار گروه یادداشت و تحلیل پایشگر- عارف واحد ناوان
طلوع و غروب زندگی شاید چند پلک بیشتر نباشد. در سمت جنوب مغازه ای که غروب نام دارد آتلیه عکاسی است که بر تابلواش نام « پلک » منقوش است. این گالری را مردی نیک اندیش اداره می کند.
چندی پیش و در طلوع یک روز که گویا قرار بود بد آغاز شود ، باطری ماشین ام از کار افتاد. آن روز کلی کار و البته کمی هم عجله برای رسیدن به کارها داشتم.
صاحب یک آتیله عکاسی که از دور نظارگر ماجرا بود و کلافگی من را می دید ، جلو آمد و پرسید که ماشین شما را چه شده است؟!
گفتمش! از قرار معلوم از دیشب چراغ راهنما روشن مانده و باطری خالی کرده است.
صاحب گالری بسیار خونسرد در مغازه اش را بست. ماشین اش را روشن کرد. از میدانی که در آن نزدیکی ها است ، دور زد و درست روبروی ماشین من پارک کرد او با همان خونسردی و آرامش با ابزارهای که داشت ماشین من را روشن کرد.
این کار وقت گیری بود. اما او انجام داد.در حالی که او می توانست خیلی بی تفاوت ، فقط نظاره گر باشد.
رهگریست ، رهگذریم.من ، تو ، او ، ما ، همه… رهگدریم.این اما چقدر خوب است که در طلوع و غروب این چند پلک کمی انسان باشیم و از خود نام نیک برجای بگذاریم.
چه خوش گفت سعدی شیرازی:
سعدیا مرد نکو نام نمیرد هرگز
مرده آن است که نامش به نکویی نبرند