شجاعت مدیریتی یا سکوت پرهزینه؟/افشای ۴۰ میلیاردی در تأمین اجتماعی، پنهان‌کاری ۲۰۰ میلیاردی در بنیاد مستضعفان!

اخبار اقتصادی پایشگر– وقتی دو نهاد بزرگ کشور در برابر تخلف‌های مالی زیرمجموعه‌هایشان قرار گرفتند، یکی راه شفافیت را برگزید و دیگری در سکوت فرو رفت.

مصطفی سالاری با افشای تخلف ۴۰ میلیاردی نشان داد شجاعت مدیریتی هنوز زنده است، اما بنیاد مستضعفان در پرونده ۲۰۰ میلیارد ریالی یک شرکت بیمه حتی یک کلمه توضیح نداد.
همین تضاد، بار دیگر این پرسش را زنده می‌کند که شفافیت هزینه دارد یا سکوت؟

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری پایشگر، در روزهایی که افکار عمومی بیش از هر زمان دیگری نسبت به شفافیت مالی حساس است، مقایسه عملکرد دو نهاد بزرگ کشور تصویری روشن از «جسارت مدیریتی» در برابر «سکوت پرهزینه» به نمایش می‌گذارد.

مصطفی سالاری، رئیس سازمان تأمین اجتماعی، در اقدامی کم‌سابقه شخصاً تخلف ۴۰ میلیاردی در زیرمجموعه خود را رسانه‌ای کرد، اقدامی که هم پیام روشنی به مدیران داخلی داشت و هم نشان داد هنوز می‌توان با صراحت در برابر فساد ایستاد.

این شفافیت نه‌تنها به‌عنوان یک حرکت مدیریتی بلکه به‌عنوان احیای اعتماد عمومی تفسیر شد.
اما در نقطه مقابل، بنیاد مستضعفان با ریاست حسین دهقان، در پرونده تخلف ۲۰۰ میلیارد ریالی بیمه سینا، سکوتی سنگین اختیار کرد، سکوتی که در ذهن جامعه معنایی جز بی‌تفاوتی به حقوق عمومی ندارد.

وقتی نهادی با شعار حمایت از اقشار ضعیف فعالیت می‌کند اما درباره خطای مالی در ابعادی چنین گسترده هیچ توضیحی به جامعه نمی‌دهد، نتیجه چیزی جز تضعیف سرمایه اجتماعی نیست.
گویی افکار عمومی، نه به‌عنوان ذی‌نفع اصلی، بلکه به‌عنوان ناظر مزاحم در نظر گرفته شده است.
تناقض آشکار این دو رویکرد، پیام ساده‌ای دارد: در کشوری که هزینه شفافیت همیشه سنگین بوده است، هنوز مدیرانی هستند که با وجود خطر، افکار عمومی را مخاطب اصلی خود می‌دانند و در برابر، مدیرانی هم هستند که با سکوت، راهی آسان‌تر اما پرهزینه‌تر را انتخاب می‌کنند.

سکوتی که نه‌تنها تخلف را پنهان نمی‌کند، بلکه به چشم بسیاری از مردم چراغ سبزی برای تداوم همان مسیر تلقی می‌شود.

تجربه هم‌زمان این دو پرونده باید هشداری جدی برای بنیاد مستضعفان باشد؛ زیرا در دنیای امروز، جایی برای پشت پرده باقی نمانده است.
شفافیت انتخابی اختیاری نیست بلکه ضرورتی برای بقاست.
سکوتی که شاید امروز به‌عنوان راه‌حل کوتاه‌مدت انتخاب شود، فردا به معنای نابودی اعتماد عمومی خواهد بود.
پرسش افکار عمومی ساده است: اگر سازمانی چون تأمین اجتماعی می‌تواند فساد را آشکار کند، چرا بنیاد مستضعفان نمی‌تواند؟