شکوفه‌های پُرخطر بر شاخه درمان

یادداشت و تحلیل پایشگر: شهراد اثنی‌عشری
بیمه درمان این روزها ستاره بی‌رقیب پرتفوی شرکت‌های بیمه شده، اما پشت این درخشش، سایه‌ای از نگرانی در حال گسترده شدن است.

افزایش شتاب‌زده قراردادهای کلان با سازمان‌های بزرگ، زنگ خطر تمرکز ریسک و فشار نقدینگی را به صدا درآورده است.

رشد بی‌وقفه‌ای که اگر مهار نشود، می‌تواند به جای فرصت، به تهدیدی جدی برای پایداری صنعت بیمه بدل شود.

رشد افسارگسیخته بیمه درمان، اگرچه در نگاه اول نشانی از گسترش نفوذ صنعت بیمه در زندگی مردم و سازمان‌ها دارد، اما در بطن خود، بذری از ناپایداری می‌کارد.
قراردادهای عظیم با نهادهای دولتی و شبه‌دولتی، گرچه ارقام خیره‌کننده‌ای به سرفصل درآمد شرکت‌های بیمه می‌افزایند، اما همچون قلعه‌هایی بر شن‌های روان، بر پایه ریسک‌های تجمیع‌شده، مطالبات انباشته و نرخ‌های غیر فنی بنا می‌شوند.

این رشد، بی آنکه با ذخایر فنی متناسب یا مدیریت ریسک حرفه‌ای همراه باشد، به‌تدریج ستون‌های تعادل مالی شرکت‌ها را به لرزه درمی‌آورد.

آنچه در زیر پوست این بازار در حال رخ دادن است، تمرکز نگران‌کننده پرتفوی بسیاری از شرکت‌ها بر بیمه درمان است.
رشته‌ای با ضریب خسارت بالا، حساس به سیاست‌های حوزه سلامت و وابسته به ساختارهای ناکارآمد پرداخت.

شرکت‌هایی که امروز با وسوسه قراردادهای میلیاردی در دام وابستگی به بیمه‌گذاران بزرگ گرفتار می‌شوند، ممکن است فردا با کوچک‌ترین تغییر در سیاست‌های سلامت یا تأخیر در پرداخت مطالبات، با بحران نقدینگی و ناتوانی در ایفای تعهدات مواجه شوند.

صنعت بیمه، برای آنکه بتواند همچنان تکیه‌گاه آرامش و اعتماد باشد، نیازمند بازگشت به اصول بیمه‌گری فنی است.
تنوع‌بخشی به پرتفوی، تعیین نرخ‌های واقعی، و عبور از قراردادهایی که تنها روی کاغذ سود دارند اما در عمل، چاهی از ریسک و زیان‌اند.

بیمه درمان، اگر به درستی مدیریت نشود، می‌تواند نه نقطه قوت، که پاشنه آشیل آینده این صنعت باشد.