قالیباف با لابی سنگین و داد و ستد، حاجی بابایی با ائتلاف و حمایت احمدی نژاد/ همای سعادت بر شانه چه کسی می‌نشیند؟

اخبار سیاسی پایشگر– مجلس یازدهم به زودی فعالیت خود را در حالی آغاز خواهد کرد که رقابت اصولگرایان برای کسب کرسی ریاست پارلمان به مهم‌ترین دغدغه آنها تبدیل شده است.
به گزارش خبرنگار سیاسی پایگاه خبری تحلیلی پایشگر، این روزها مهم‌ترین خروجی اخبار رسانه های گروهی به چالش درون حزبی اصولگرایان در رقابت های مجلس یازدهم معطوف شده است.
به گفته کارشناسان، هر گروهی که بتواند کرسی ریاست مجلس را کسب کند، مسلما شانس بیشتری برای انتخاب رئیس دولت آینده خواهد داشت. در این خصوص ابتدا همگان تصور می‌کردند قالیباف بدون ایجاد مزاحمت جایگزین لاریجانی خواهد شد، اما پس از تشکیل جلسات متعدد بین طیف های مختلف اصولگرایان، مشخص شد حاجی بابایی هم از شانس بالایی برای کسب ریاست مجلس برخوردار است.
در حال حاضر به نظر می رسد طرفداران احمدی نژاد در مجلس با حزب موتلفه به صورت غیر رسمی ائتلاف کردند تا در صورت ممکن با لابی برخی از پایداری ها، بتوانند حاجی بابایی را بر کرسی ریاست بنشانند.
این کار چندان دشوار به نظر نمی‌رسد و وزیر سابق احمدی نژاد می‌تواند جایگزین علی لاریجانی شود، البته به شرط آنکه در دقیقه نود، متغیرهای سیاسی، بازی مرسوم آنها را بر هم نزند و حمایت های کلان در سطح کشور وی را غافلگیر نکند!
با این وجود اما یکی از تلاش‌های پشت پرده‌ای که در سوی دیگر به نتیجه رسید کناره‌گیری علیرضا زاکانی از نامزدی ریاست بود که با استقبال رقبایش نیز همراه شد، از جمله قالیباف که در توئیتی این اقدام زاکانی را نشان از وجود «همکاری و برادری» دانست.
بعد از این رویداد تیم قالیباف موفق شد تا یکی دیگر از رقبا را هم متقاعد به کناره‌گیری کند، آنهم آقاتهرانی، دبیرکل جبهه پایداری که از قضا بیشترین زاویه را همیشه با قالیباف داشته است.
اینکه جبهه پایداری همراه با شورای ائتلاف لیست واحد داد و توافق کرد که قالیباف سرلیست واحد باشد نشان می‌دهد که جبهه پایداری مصالح کلی را در نظر می‌گیرد و اگر ببیند که مدار رای دادن بر دوش قالیباف است این کار را انجام می‌دهد.
قالیباف از زمانی که عطای درجه‌های نظامی را در سطح سرداری به لقایش بخشید و وارد میدان سیاست شد تا امروز همیشه چهره پرحاشیه‌ای بوده است. قالیباف سیاستمداری که به محافظه کاران نزدیک است، اما همیشه جاه طلب بوده و در رویه خودش میلی به محافظه کاری نداشته است.
در انتخابات ۱۳۸۴ردای ریاست جمهوری را برای خودش دوخته بود، اما به یکباره در دقیقه ۹۰ پشتش خالی شد و همه حامیانش پشت سرمحمود احمدی‌نژاد قرار گرفتند. به جای پاستور وارد بهشت شد و شهرداری تهران را با رکوردی ۱۲ ساله تا سال ۱۳۹۶ در اختیار گرفت.

او در این میان دوبار دیگر در سال‌های ۹۲ و ۹۶ خیز ریاست جمهوری برداشت، اما هر دو بار مستقیم و غیرمستقیم مغلوب حسن روحانی شد. هیچکس در عالم سیاست نیست که نداند قالیباف چقدر عطش قدرت ریاست جمهوری داشته و البته تا کنون ناکام مانده است.
بالاخره او تغییر رویه داد و در اسفند ۹۸ به عنوان کاندیدای مجلس رای اول تهرانی شد که ۲۵ درصد مشارکت در آن رقم خورده بود، اما به هرحال این اولین پست قالیباف با رای مستقیم مردم بود، رایی که از رای ندادن عده‌ای دیگر به دست آمده بود!
از همان ابتدا نیز معلوم بود که به قصد ریاست مجلس آمده و این روز‌ها نیز تیم او به شدت مشغول رایزنی هستند تا رقبا پشت پرده یکی بعد از دیگری کنار بروند و شهردار اسبق رئیس جدید مجلس شود.

قالیباف این روز‌ها در سخنرانی‌های خود همچنان فعالانه و انرژیک شعار می‌دهد. او در انتخابات سال ۱۳۹۶ با شعار چهار درصدی‌ها و ۹۶ درصدی‌ها سعی داشت عامه مردم را با تفکیک جامعه به دنبال خودش بکشد.
در شعار‌هایی که رنگ پوپولیستی بر آن سایه افکنده بود از برابری همه می‌گفت. حالا هم همین وضعیت را می‌توان در عزم او برای ریاست مجلس دید.
در همین سال، مصطفی میرسلیم نامزد رسمی و اصلی حزب موتلفه، با وجود پشتیبانی حزبی در شرایط عادی شانس چندانی برای رقابت با قالیباف و حاجی بابایی ندارد. امروز موتلفه و میرسلیم با وجود سابقه زیاد در سیاست جایگاه سابق خود را ندارند. نه موتلفه آن حزبی است که بزرگ اصولگرایان بود و نه میرسلیم نسبتی با میرسلیمی دارد که روزگاری وزیر فرهنگ و ارشاد بود.
ماجرای حمیدرضا حاجی بابایی اما فرق می‌کند. او چهار سال سابقه حضور در مجلس، پشتیبانی مدیران احمدی‌نژاد، پشتیبانی علی نیکزاد و البته پشتیبانی بخشی از مخالفان قالیباف را می‌تواند به همراه داشته باشد. حاجی بابایی در واقع گزینه نهایی و نماینده مثلث نیکزاد، حاجی بابایی و حسینی است.
در کنار این، مثلث سه نفره یک رای 50 تا 60 نفره هم از مدیران سابق دولت احمدی‌نژاد دارد که هم اکنون در مجلس حاضرند.
حالا این مثلث احتمالا ریاست، نایب رییسی و ریاست کمیسیون اقتصادی را هدف گرفته است، هدفی که امیدوارند با سابقه حاجی بابایی و توان مذاکره او و رای پشت سر نیکزاد و حسینی محقق شود.
با این همه محمدباقر قالیباف این بار به همان دلیل اطمینان دارد رئیس مجلس می‌شود که در شورای شهری با اکثریت اصلاح طلب اطمینان داشت شهردار می‌ماند. او هر چقدر در لابی سطح بالا ضعیف است و توان جلب اعتماد ندارد در لابی‌ها سطح میانی و در جاهایی مثل مجلس یا شورای شهر لابی گر خوبی است. خوب امتیاز می‌دهد و خوب هم امتیاز می‌گیرد.
در کنار این او این بار در حالی وارد مجلس شده که قول و قرارهای محکمی با بزرگان اصولگرا گذاشته و هزینه زیادی داده و حالا ریاست مجلس را به حق از آنان طلبکار است.
در کنار این، اصولگرایان و حتی شاید دولت به دلایل مختلف قالیباف را به عنوان رئیس و چهره مجلس انتخاب می‌کنند چون او حداقل در ظاهر از تمام گزینه‌های موجود برای اصولگرایان میانه‌روتر است و نمی‌توان تندرو خطابش کرد. دولت هم میل دارد در سال آخر با رئیسی که مذاکره و داد و ستد بلد است طرف باشد.
“اصولگرایان معتدل و میانه‌رو در مجلس هفتم قدرت بیش‌تری داشتند حال آن که در مجلس کنونی جایگاهی ندارند و شاید معتدل‌ترین این گروه‌ها در این مجلس حامیان قالیباف باشد”. و این در شرایط فعلی برای اصولگرایان امتیازی است تا از زیر عنوان تندروی فرار کنند.
مسئله دیگر این است که قالیباف ارشدترین چهره مجلس در لابی با لایه‌های بالای نظام است و هیچ کس توان لابی و چهره ملی او را ندارد و حاجی بابایی نیز با او فاصله دارد.