نمایش مشروبات الکلی و مواد مخدر در رسانه‌ها، عادي سازی این رفتارها است

اخبار اجتماعی پایشگر: رها دربند

موضوع مطرح‌شده درباره تبلیغ یا نمایش مشروبات الکلی و مواد مخدر در رسانه‌ها، یکی از چالش‌های حقوقی و فرهنگی در جامعه ایران است.

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری پایشگر، مدیر سامانه «کدومو» وابسته به سازمان تبلیغات اسلامی به تازگی بیان کرده که تبلیغ یا تشویق به مصرف این موارد در قوانین ایران جرم تلقی می‌شود، اما قانونی که نمایش یا پخش آن‌ها را به‌طور مستقیم منع کند، وجود ندارد.
این موضوع نیازمند بررسی حقوقی و اجتماعی برای روشن‌تر شدن ابعاد آن است.

در قوانین ایران، تبلیغ و تشویق به مصرف مشروبات الکلی و مواد مخدر طبق قانون مجازات اسلامی جرم‌ تلقی شده است.

این موضوع به‌ویژه در راستای حفظ ارزش‌های اسلامی و فرهنگی کشور و جلوگیری از آسیب‌های اجتماعی مورد توجه قرار گرفته است.
اما چالش اینجاست که این جرم‌انگاری به‌طور مستقیم شامل نمایش و بازنمایی این موارد در رسانه‌ها نمی‌شود، مگر اینکه نمایش به‌طور خاص مصداق تبلیغ یا تشویق محسوب شود.

نمایش مشروبات الکلی یا مواد مخدر در فیلم‌ها، سریال‌ها یا دیگر محتواهای تصویری ممکن است از منظر فرهنگی و اجتماعی حساسیت‌زا باشد.
این نوع بازنمایی‌ها می‌تواند تاثیرات روانی و رفتاری متفاوتی بر مخاطبان به‌ویژه کودکان و نوجوانان داشته باشد.
نبود قانون صریح در مورد نمایش این موارد در رسانه‌ها، خلأیی را در نظام حقوقی ایجاد کرده که ممکن است به سوءاستفاده منجر شود.

یکی دیگر از ابعاد این مساله، نقش نظارتی ساترا (سازمان تنظیم مقررات صوت و تصویر فراگیر) است.
این سازمان وظیفه نظارت بر محتوای منتشرشده در رسانه‌ها و پلتفرم‌های داخلی را برعهده دارد.
اما نبود قوانین شفاف و مشخص در زمینه نمایش این موارد، نظارت موثر را با چالش روبه‌رو کرده و ممکن است تفسیرهای متفاوتی از این موضوع ایجاد شود.

از منظر فرهنگی، نمایش مشروبات الکلی یا مواد مخدر در رسانه‌ها می‌تواند به نوعی عادی‌سازی این رفتارها منجر شود.
این عادی‌سازی ممکن است باعث کاهش حساسیت جامعه نسبت به این مسائل و حتی افزایش گرایش به مصرف شود.
در مقابل، برخی بر این باورند که نمایش واقع‌گرایانه و انتقادی از مصرف این موارد، می‌تواند به آگاهی‌بخشی و جلوگیری از مصرف کمک کند.
بنابراین، نوع بازنمایی و هدف از نمایش این موارد اهمیت بسیاری دارد.

در نهایت، برای حل این مساله، نیاز به تدوین قوانین و مقررات شفاف و به‌روز در این زمینه احساس می‌شود.
این قوانین باید به‌گونه‌ای تنظیم شوند که از تبلیغ و تشویق به مصرف جلوگیری کرده و در عین حال امکان بازنمایی واقع‌گرایانه و انتقادی برای اهداف آموزشی و فرهنگی فراهم شود.
همچنین، آموزش و آگاهی‌بخشی به مخاطبان درباره پیامدهای مصرف این موارد، به عنوان رویکردی مکمل، می‌تواند تاثیرگذاری بیشتری داشته باشد.