وزارت جهادکشاورزی، مقصر و عامل اصلی گرانی سيب زمینی/ خلا مدیریتی باعث اختلال در زنجیره تامین و افزایش قیمت‌ها است

اخبار بازار پایشگر– رسیدن قیمت سیب‌زمینی به ۶۰ هزار تومان در هر کیلو، نشان‌دهنده بحران عمیق در مدیریت تولید، توزیع و تنظیم بازار محصولات کشاورزی است.

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری پایشگر، سیب‌زمینی به‌عنوان یک کالای پایه‌ای در سبد غذایی بسیاری از خانوارها، به‌ویژه قشر کم‌درآمد، نقشی کلیدی دارد و افزایش چشمگیر قیمت آن تبعات اجتماعی و اقتصادی جدی به همراه خواهد داشت.

کمبود عرضه و ضعف مدیریت تنظیم بازار

یکی از دلایل اصلی گرانی سیب‌زمینی، کمبود عرضه به دلیل کاهش تولید در فصل زمستان یا صادرات کنترل‌نشده است.
با این حال، نقش ضعف در مدیریت تنظیم بازار نیز غیرقابل‌انکار است.
اگر تدابیر لازم برای ذخیره‌سازی استراتژیک، نظارت بر توزیع، و جلوگیری از احتکار اتخاذ می‌شد، چنین بحرانی قابل پیشگیری بود.
نبود پیش‌بینی درست و اقدامات به‌موقع، ریشه اصلی این مشکل است.

عدم هماهنگی میان تولیدکنندگان و سیاست‌گذاران

وزارت جهاد کشاورزی و نهادهای مرتبط باید با برنامه‌ریزی دقیق و تعامل سازنده با تولیدکنندگان، نیازهای بازار را به‌درستی ارزیابی کنند.
اما به‌نظر می‌رسد که ضعف در این هماهنگی باعث شده کشاورزان یا به دلایل مالی از کاشت کافی خودداری کنند یا محصولشان به‌درستی به بازار نرسد.
این خلأ مدیریتی باعث اختلال در زنجیره تأمین و افزایش قیمت‌ها شده است.

نقش سیاست‌گذاران در عدم کنترل قیمت‌ها

عملکرد ضعیف برخی از مسئولان، به‌ویژه در حوزه بازرگانی داخلی، نشان‌دهنده عدم درک کافی از حساسیت‌های امنیت غذایی است.
نبود سیاست‌های حمایتی برای کشاورزان از یک سو، و عدم نظارت کافی بر توزیع و قیمت‌گذاری از سوی دیگر، موجب شده تا فشار این نابسامانی مستقیماً بر دوش مردم بیفتد.
مسئولانی که وظیفه کنترل و تنظیم بازار را برعهده دارند، باید در قبال این وضعیت پاسخگو باشند.

تبعات اجتماعی و اقتصادی گرانی اقلام ضروری

گرانی اقلام ضروری همچون سیب‌زمینی به افزایش نارضایتی عمومی و کاهش اعتماد به نهادهای دولتی منجر می‌شود.
در شرایطی که بسیاری از خانوارها با فشار اقتصادی دست‌وپنجه نرم می‌کنند، چنین افزایش قیمتی شکاف طبقاتی را عمیق‌تر کرده و به ناپایداری اجتماعی دامن می‌زند.
امنیت غذایی یکی از ارکان مهم پایداری جامعه است و این‌گونه بحران‌ها، آن را به خطر می‌اندازد.

نیاز به اقدامات فوری و اساسی

برای مهار این بحران، دولت باید فوراً وارد عمل شود.
اتخاذ سیاست‌هایی همچون کنترل صادرات، ذخیره‌سازی استراتژیک، نظارت دقیق بر قیمت‌گذاری، و جلوگیری از احتکار ضروری است.
همچنین باید با اصلاح ساختارهای مدیریتی، افراد شایسته و باتجربه را در رأس تصمیم‌گیری‌ها قرار داد.
در غیر این صورت، این بحران می‌تواند به سایر محصولات غذایی نیز سرایت کند و امنیت غذایی کشور را بیش از پیش به خطر بیندازد.