چالش و خطر جدید برای صنعت بیمه/ ققنوس سوخته بر شانه بیمه گران سنگینی می کند!

اخبار بانک و بیمه پایشگر: شهراد اثنی عشری

پیشنهاد ایجاد صندوقی مشابه صندوق حوادث ترافیکی برای پوشش خدمات درمانی، خسارت‌ها و دیه‌های ناشی از سوختگی، یکی از موضوعات مهم در صنعت بیمه ایران است.

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری پایشگر، این پیشنهاد، که توسط انجمن ققنوس مطرح شده، بر اساس تجربه مثبت صندوق حوادث ترافیکی به عنوان یک الگو ارائه شده است.

به تازگی رییس انجمن ققنوس (جمعیت حمایت از بیماران سوخته) تاکید کرده: در مجلس و به وزارت بهداشت پیشنهاد کرده ایم که همانند فعالیت صندوق حوادث ترافیکی که درصدی از حق بیمه ها برای پوشش خدمات درمانی، خسارت ها و دیه ها در این صندوق واریز می شود، چنین صندوقی در زمینه سوختگی داشته باشیم.
به نظر می‌رسد مطالبات و درخواست های سازمان ها و ارگان‌های مختلف از صنعت بیمه تمامی ندارد و به این صنعت مانند گاو شیرده نگاه می کنند.
هر جا هر فرد و یا نهادی دنبال تأسیس یک صندوق حمایتی باشد، قطعا پای بیمه به میان می‌آید، زیرا مانند گوشت قربانی باید بین همه تقسیم شود.

در صورتی که این طرح اما در مجلس تصویب شود، احتمالا تأثیرات زیادی بر شرکت‌های بیمه و وضعیت مالی آن‌ها خواهد داشت.

برنامه جدید برای جمع‌آوری حق بیمه

اولین اثر این پیشنهاد، ایجاد یک نیاز جدید در صنعت بیمه است.
در حال حاضر، بیمه‌گران در ایران معمولاً به ارائه پوشش‌های بیمه‌ای برای حوادث مختلف مانند بیمه سلامت، زندگی، خودرو و غیره مشغول هستند.
اما اگر صندوقی برای پوشش سوختگی ایجاد شود، این امر به معنای نیاز به تخصیص منابع جدید و برنامه‌ریزی برای جمع‌آوری حق بیمه‌های جدید خواهد بود.
شرکت‌های بیمه باید به نحوی این خطر جدید را مدیریت کنند و خدمات خاصی را برای این پوشش فراهم کنند.

افزایش بار مالی

دومین تأثیر، افزایش بار مالی بر شرکت‌های بیمه خواهد بود.
با توجه به اینکه سوختگی‌ها به ویژه در موارد شدید، هزینه‌های درمانی بالایی دارند، ایجاد صندوقی برای پوشش این هزینه‌ها ممکن است به افزایش تعهدات مالی شرکت‌های بیمه منجر شود.
بیمه‌گران مجبور خواهند بود که نسبت به تحلیل دقیق‌تر ریسک‌ها و هزینه‌ها اقدام کنند و استراتژی‌های مناسبی برای تعیین حق بیمه‌ها و تخصیص منابع مالی اتخاذ نمایند.

در این راستا، ممکن است نیاز به افزایش ذخایر مالی بیمه‌گران برای پوشش این ریسک‌ها احساس شود.

رقابت درون صنعت

سومین تأثیر این پیشنهاد، امکان افزایش رقابت بین شرکت‌های بیمه است.
در صورتی که صندوق سوختگی تأسیس شود، بیمه‌گران باید به دنبال ارائه پوشش‌های جذاب و بهینه برای مشتریان باشند.
این امر ممکن است موجب افزایش رقابت در بازار بیمه شود، به طوری که شرکت‌ها به دنبال جذب مشتریان بیشتر از طریق ارائه خدمات و پوشش‌های جامع‌تر خواهند بود.
البته این رقابت می‌تواند مثبت یا منفی باشد؛ از یک سو ممکن است به بهبود کیفیت خدمات و کاهش هزینه‌ها منجر شود، اما از سوی دیگر ممکن است باعث کاهش کیفیت پوشش‌ها به دلیل فشار برای کاهش قیمت‌ها گردد.

فشار بر تراز مالی شرکت‌ها

چهارمین تأثیر این طرح، احتمال فشار بر تراز مالی شرکت‌های بیمه است.
با اضافه شدن یک پوشش جدید و ایجاد صندوق، بیمه‌گران باید بتوانند منابع کافی برای پوشش این ریسک‌ها فراهم کنند.
این موضوع می‌تواند باعث فشار بر ذخایر مالی و نسبت‌های مالی شرکت‌های بیمه شود.
به ویژه در صورت وجود نوسانات در بازارهای مالی و اقتصادی، شرکت‌های بیمه ممکن است با دشواری‌هایی در حفظ تعادل مالی مواجه شوند.

افزایش نظارت

پنجمین تأثیر، احتمال افزایش نظارت و قوانین جدید در این بخش خواهد بود.
اگر طرح صندوق سوختگی تصویب شود، ممکن است نظارت‌های دولتی و قانونی بیشتری بر شرکت‌های بیمه اعمال گردد.

این نظارت‌ها می‌تواند شامل تعیین دقیق نرخ حق بیمه‌ها، کنترل هزینه‌های درمانی و نظارت بر پرداخت خسارت‌ها باشد.
به همین دلیل، شرکت‌های بیمه باید آمادگی بیشتری برای رعایت مقررات جدید داشته باشند که ممکن است به هزینه‌های اجرایی و حقوقی اضافی منجر شود.

در نهایت، این طرح می‌تواند منجر به تحولی در صنعت بیمه ایران شود.
اگر بیمه‌گران بتوانند به طور مؤثر ریسک‌های مربوط به سوختگی را مدیریت کرده و به پوشش‌های مناسب دست یابند، این امر می‌تواند موجب توسعه و تقویت بازار بیمه در کشور شود.
اما در صورتی که شرکت‌های بیمه قادر به مقابله با این چالش‌ها نباشند، ممکن است فشارهای مالی و زیان‌های سنگینی را متحمل شوند که بر تراز مالی و عملکرد کلی این صنعت تأثیر منفی خواهد داشت.مسئله جدا کردن بخش‌هایی از صنعت بیمه تحت عناوین مختلف و تأمین هزینه‌های دستگاه‌های خدمات‌رسان از منابع بیمه‌ای به یکی از چالش‌های اصلی این صنعت در ایران تبدیل شده است.
یکی از دلایل این روند، نیاز برخی دستگاه‌ها به تأمین منابع مالی پایدار برای پوشش هزینه‌های درمانی و خدمات عمومی است.
در این راستا، استفاده از منابع صنعت بیمه به عنوان یک راه‌حل برای پوشش این هزینه‌ها به نظر می‌رسد، اما این امر موجب فشار به تراز مالی شرکت‌های بیمه و کاهش توان آن‌ها برای ارائه خدمات به بیمه‌گذاران می‌شود.

کمبود بودجه و دست درازی به منابع مالی جدید

دلیل دیگر این است که دستگاه‌های دولتی و خدمات‌رسان در بسیاری از موارد، از جمله در بخش‌های درمانی، با کمبود بودجه مواجه هستند و تلاش می‌کنند که از سایر منابع تأمین مالی بهره‌برداری کنند.
صنعت بیمه به دلیل ویژگی‌های خاص خود که شامل جمع‌آوری منابع از مردم و تخصیص آن‌ها به پوشش ریسک‌ها است، به راحتی به عنوان منبعی برای تأمین هزینه‌های اضافی دستگاه‌های دولتی معرفی می‌شود.
این امر در حالی اتفاق می‌افتد که فشار بیش از حد بر صنعت بیمه می‌تواند به کاهش رقابت و کیفیت خدمات آن منجر شود.

ناتوانی صنعت بیمه

در نهایت، این روند می‌تواند به ناتوانی صنعت بیمه در حفظ پایداری مالی خود منجر شود.
وقتی که شرکت‌های بیمه مجبور به تأمین هزینه‌های اضافی و غیرمرتبط با وظایف اصلی خود می‌شوند، ممکن است از اهداف اصلی‌شان فاصله بگیرند و در ارائه پوشش‌های مناسب و خدمات به بیمه‌گذاران خود با مشکل مواجه شوند.
این موضوع باعث ایجاد عدم توازن در سیستم بیمه شده و می‌تواند تأثیرات منفی بلندمدتی برای بازار بیمه و مصرف‌کنندگان آن داشته باشد