تحول در صنعت بیمه با رویکرد اقتصادی: از مدل‌های سنتی تا چالش ها و راهکارهای سودآوری پایدار

اخبار بانک و بیمه پایشگر– صنعت بیمه در ایران، به‌عنوان یکی از ارکان اساسی نظام مالی، همچنان درگیر مدل‌های سنتی محاسبه نرخ و پرداخت خسارت است.

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری پایشگر، بیمه در کشورهای توسعه‌یافته اما یکی از مهم‌ترین ابزارهای مدیریت ریسک و سرمایه‌گذاری محسوب می‌شود.
در ایران همچنان نگاه حاکم بر صنعت، مبتنی بر رویکرد هزینه-درآمد کوتاه‌مدت است.
بررسی گزارش‌های سالانه و صورت‌های مالی شرکت‌های بیمه نشان می‌دهد که برنامه‌ریزی‌های آینده‌نگر مبتنی بر اقتصاد کلان، سیاست‌های پولی و مالی، و سرمایه‌گذاری‌های پایدار کمتر مورد توجه قرار گرفته است.
این ضعف منجر به عدم توانایی شرکت‌های بیمه در خلق ارزش افزوده و جذب سرمایه‌های کلان می‌شود.

محدود شدن صنعت بیمه به حق بیمه و پرداخت خسارت

یکی از مهم‌ترین چالش‌های صنعت بیمه در ایران، تمرکز صرف بر دو محور دریافت حق بیمه و پرداخت خسارت است.
در بسیاری از شرکت‌های بیمه، نگاه استراتژیک به سرمایه‌گذاری‌های مولد و طراحی محصولات بیمه‌ای متناسب با نیازهای اقتصادی کشور دیده نمی‌شود.
در حالی که صنعت بیمه باید به‌عنوان یک نهاد مالی، مدیریت دارایی‌ها و سرمایه‌گذاری‌های بلندمدت را در دستور کار قرار دهد، ساختارهای تصمیم‌گیری همچنان بر شاخص‌هایی مانند نرخ دیه و حق بیمه شخص ثالث متمرکز مانده است.
این مدل سنتی، مانع رشد شرکت‌ها و کاهش توان رقابتی آنها در عرصه‌های بین‌المللی شده است.

اقتصاد و مدیریت ریسک در صنعت بیمه

یکی از ضعف‌های ساختاری در صنعت بیمه ایران، عدم بهره‌گیری از مدل‌های پیشرفته تحلیل ریسک و اقتصاد بیمه است.
در بسیاری از کشورهای توسعه‌یافته، شرکت‌های بیمه از تحلیل‌های اقتصادی، مدل‌های مالی پیشرفته و داده‌های کلان برای
طراحی محصولات جدید و قیمت‌گذاری دقیق استفاده می‌کنند.
در مقابل، در ایران همچنان بسیاری از تصمیمات بر اساس روش‌های سنتی و بدون استفاده از مدل‌های اقتصادسنجی، داده‌کاوی و تحلیل‌های مالی گرفته می‌شود.
این مسئله باعث می‌شود که بیمه‌گران نتوانند در مواجهه با بحران‌های اقتصادی و تغییرات ناگهانی بازار، انعطاف‌پذیری لازم را داشته باشند.

ضرورت تغییر ترکیب مدیریتی صنعت بیمه

یکی از عوامل مهم در عقب‌ماندگی صنعت بیمه از تحولات جهانی، ترکیب هیئت‌مدیره شرکت‌های بیمه‌ای است.
بسیاری از مدیران ارشد این صنعت عمدتاً از حوزه‌های فنی و عملیاتی وارد شده‌اند و کمتر شاهد حضور تحلیل‌گران اقتصادی، مدیران مالی و متخصصان سرمایه‌گذاری در سطوح تصمیم‌گیری هستیم.
تجربه جهانی نشان داده که شرکت‌های بیمه‌ای موفق، دارای ساختار مدیریتی متنوع با ترکیب کارشناسان اقتصادی، مالی، فناوری و حقوقی هستند.
ورود مدیران با نگاه اقتصادی و آینده‌نگر می‌تواند زمینه‌ساز تحول در صنعت بیمه و تبدیل آن به یکی از ارکان مهم بازار مالی کشور شود.

اصلاح مدل‌های کسب‌وکار بیمه‌ای

صنعت بیمه برای خروج از وضعیت سنتی و افزایش سودآوری، نیازمند تغییر مدل‌های کسب‌وکار خود است.
شرکت‌های بیمه باید از وابستگی صرف به حق بیمه‌های دریافتی خارج شده و از طریق سرمایه‌گذاری در بازارهای مالی، مشارکت در پروژه‌های زیرساختی و ارائه محصولات جدید، ارزش‌افزوده بیشتری ایجاد کنند.
همچنین، گسترش بیمه‌های زندگی و استفاده از ابزارهای نوین مالی مانند اوراق بهادارسازی بیمه‌ای می‌تواند مسیر جدیدی برای سودآوری شرکت‌های بیمه ایجاد کند.
بدون این تغییرات، صنعت بیمه به‌تدریج مستهلک شده و توان رقابتی خود را از دست خواهد داد.

نتیجه‌گیری: مسیر آینده صنعت بیمه

برای اینکه صنعت بیمه به جایگاهی شایسته در اقتصاد ایران دست یابد، باید از مدل‌های سنتی فاصله گرفته و بر اصول علمی اقتصاد و مالی تکیه کند.
نهادهای ناظر باید به جای تمرکز صرف بر نظارت بر نرخ‌گذاری و ذخایر فنی، زمینه را برای ورود سرمایه‌گذاران حرفه‌ای و تحول در ساختارهای مدیریتی فراهم کنند.
شرکت‌های بیمه نیز باید به جای تمرکز بر دریافت حق بیمه و پرداخت خسارت، به سمت خلق ثروت و افزایش بازدهی سرمایه حرکت کنند.
اگر منطق اقتصاد و ثبات مالی در صنعت بیمه جاری شود، این صنعت می‌تواند به یکی از ارکان قدرتمند بازار مالی کشور تبدیل شود و نقش موثرتری در توسعه اقتصادی ایفا کند.

راهکارهای سودسازی در صنعت نفت

برای سودسازی در صنعت بیمه، شرکت‌ها باید از مدل‌های کسب‌وکار سنتی فاصله بگیرند و به سمت استراتژی‌های نوین مالی حرکت کنند.

این راهکارها شامل تنوع‌بخشی به محصولات بیمه‌ای (مانند توسعه بیمه‌های زندگی، بیمه‌های اتکایی و بیمه‌های مبتنی بر فناوری)، سرمایه‌گذاری هوشمندانه در بازارهای مالی (مانند اوراق بهادارسازی بیمه‌ای و سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها)، استفاده از تحلیل داده و هوش مصنوعی برای بهینه‌سازی نرخ‌گذاری و ارزیابی ریسک، مدیریت بهینه خسارت از طریق فناوری‌های دیجیتال و ارزیابی دقیق، و افزایش بهره‌وری عملیاتی با کاهش هزینه‌های زائد و بهبود ساختارهای مدیریتی است.

این اقدامات باعث افزایش سودآوری، بهبود نقدینگی و افزایش ارزش سهامداران در صنعت بیمه خواهد شد.