رشد آمار نشانه سقوط یا صدرنشینی با طعم زیان/ تاجی که بیمه درمان را زمین می‌زند!

اخبار بانک و بیمه پایشگر– در بهار ۱۴۰۴، صنعت بیمه با چالشی بی‌سابقه روبه‌رو شد؛ بیمه درمان با عبور از بیمه شخص ثالث، صدرنشین بازار شد اما نه با سود، بلکه با موجی از خسارت.

افزایش ۸۶ درصدی هزینه‌های درمان، زنگ خطر را برای بیمه‌گران به صدا درآورده است.
حالا همه نگاه‌ها به تصمیم‌های جسورانه و راهبردی شرکت‌ها و نهاد ناظر دوخته شده است.

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری پایشگر، افزایش چشمگیر سهم بیمه درمان در فروردین ۱۴۰۴ و سبقت آن از بیمه شخص ثالث، اگرچه در نگاه نخست نشانه‌ای از رشد فرهنگ بیمه‌ای در جامعه تلقی می‌شود، اما در عمق خود بازتابی از یک ناپایداری ساختاری در ترازنامه شرکت‌های بیمه است.
سهم ۵۸ درصدی از حق‌بیمه تولیدی در برابر ۴۹.۱ درصد از خسارات پرداخت‌شده، گواه آن است که بیمه درمان به تدریج در حال تبدیل شدن به کانون تمرکز و البته بحران صنعت بیمه کشور است.
بحرانی که با هشدار افزایش ۸۶ درصدی هزینه‌های درمان در بیمه‌های تکمیلی، ابعاد آن نگران‌کننده‌تر از همیشه به نظر می‌رسد.

ابزار جبران خدمات عمومی

واقعیت بنیادین آن است که بیمه درمان در ایران به دلیل فقدان سیاست‌گذاری منسجم در نظام سلامت، به ابزاری برای جبران کاستی‌های خدمات عمومی بدل شده است.
شرکت‌های بیمه، ناخواسته بار کمبود منابع در بیمه‌های پایه و ضعف ساختاری در ارائه خدمات بهداشتی را به دوش می‌کشند، بی‌آنکه ابزار کنترلی یا مدیریتی در اختیار داشته باشند.
نتیجه آنکه، افزایش هزینه‌ها، مطالبه‌گری فزاینده بیمه‌گذاران، و فشار مضاعف به نقدینگی شرکت‌ها، چرخه‌ای معیوب را شکل داده است که خروج از آن، تنها با اصلاحات کلان و مشارکت بین‌بخشی ممکن خواهد بود.

نهاد ناظر، بیش از آنکه نقش داور داشته باشد، باید در جایگاه راهبر و هماهنگ‌کننده زیست‌بوم بیمه‌ای ظاهر شود.
تدوین استانداردهای ملی برای قراردادهای درمان گروهی، اعمال کف قیمت فنی بر اساس داده‌های اکچوئریال و واقعیات بازار سلامت، و ایجاد مکانیسم‌های هوشمند تعدیل نرخ در مواجهه با تورم درمان، از جمله ابزارهایی است که بیمه مرکزی می‌تواند با بهره‌گیری از آن، مانع از ادامه روند زیان‌دهی رشته درمان شود.

ارتقای نظام رتبه بندی

همچنین، ارتقای نظام رتبه‌بندی شرکت‌ها بر اساس عملکرد فنی در بیمه درمان، موجب افزایش شفافیت و رقابت‌پذیری سالم خواهد شد.

در پایان باید گفت که بیمه، نه تنها ابزار مدیریت ریسک، بلکه بازتابی از عقلانیت اقتصادی در یک جامعه است.
اگر امروز بیمه درمان به نقطه بحران نزدیک شده، این بحران صرفاً مالی نیست، بلکه حاصل نبود نگاه بلندمدت و هم‌افزایی میان نهادهای ذی‌ربط است.
بازگشت به مسیر تعادل، نیازمند بازاندیشی در نقش بیمه‌های بازرگانی در صنعت بیمه است.