بیمه سایبری روی میز صنعت بیمه ایران /گامی نو در تخصصی‌سازی شرکت‌ها و پاسخ به ریسک‌های دنیای دیجیتال

اخبار بانک و بیمه پایشگر– درهای صنعت بیمه ایران به روی ریسک‌های دنیای دیجیتال باز شد؛ با صدور مجوز جدید بیمه سایبری، گامی تازه در مسیر پوشش حملات سایبری برداشته شد.

پرویز خسروشاهی رییس کل بیمه مرکزی از تخصصی‌سازی شرکت‌ها و توسعه بیمه‌های نوین سخن می‌گوید، اما آیا این تحول، نسخه نجات‌بخش بازار بیمه است؟

خبرنگار پایگاه خبری پایشگر نگاهی تحلیلی دارد به فرصتی که اگر درست مدیریت نشود، می‌تواند به تهدیدی تازه بدل شود.

در شرایطی که اقتصاد دیجیتال ایران با سرعت در حال گسترش است و تهدیدات سایبری روز به روز پیچیده‌تر می‌شوند، صدور مجوز فعالیت برای بیمه سایبری از سوی بیمه مرکزی را می‌توان گامی مهم در تطبیق صنعت بیمه با نیازهای روز جامعه دانست.

پرویز خوشکلام خسروشاهی، رئیس کل بیمه مرکزی، با اشاره به موافقت شورای عالی بیمه با این موضوع، نشان داد که صنعت بیمه ایران در مسیر پاسخگویی به ریسک‌های نوظهور، قدم‌هایی عملی برداشته است.

این اقدام به‌ویژه در حوزه‌هایی نظیر تجارت الکترونیک، بانکداری دیجیتال، زیرساخت‌های فناوری و نهادهای حساس که با خطر حملات سایبری مواجه‌اند، اهمیت دوچندان می‌یابد.

تخصصی‌سازی شرکت‌های بیمه در رشته‌هایی مانند سایبری، درمان و حمل‌ونقل، هم‌راستا با سیاست‌های جهانی صنعت بیمه است.

در کشورهای پیشرو، شرکت‌های تخصصی با شناخت دقیق‌تری از ریسک‌های حوزه خود، محصولات بیمه‌ای دقیق‌تری طراحی کرده و نرخ‌گذاری‌های واقعی‌تری ارائه می‌دهند.

این امر منجر به افزایش اعتماد بیمه‌گذاران، کاهش خسارت‌های غیرقابل پیش‌بینی و در نهایت افزایش ضریب نفوذ بیمه در کشور می‌شود.

در ایران، با توجه به عقب‌ماندگی تاریخی در برخی شاخه‌های بیمه‌ای، تخصصی شدن می‌تواند به توسعه بازارهای جدید بیمه‌ای بینجامد و فرهنگ بیمه‌ای جامعه را تقویت کند.

اما در عین حال، هشدار رئیس کل بیمه مرکزی مبنی بر لزوم سنجش توانمندی شرکت‌ها قبل از ورود جدی به بیمه سایبری نکته‌ای کلیدی و قابل تامل است.

بیمه سایبری پیچیده، فنی و مبتنی بر تحلیل دقیق داده‌هاست و بدون زیرساخت فنی، نیروی انسانی متخصص، و مدل‌های ریسک‌سنجی دقیق، احتمال شکست بالا خواهد بود.

بسیاری از شرکت‌های بیمه در ایران هنوز در پیاده‌سازی فناوری‌های پایه نظیر مدیریت داده و تحلیل ریسک دیجیتال ضعف دارند؛ بنابراین ورود غیرآماده می‌تواند منجر به خسارات بالا یا بی‌اعتمادی به این نوع بیمه شود.

از سوی دیگر، مذاکرات برای توزیع ریسک اتکایی در روسیه نیز نشان می‌دهد بیمه مرکزی به دنبال کاهش تمرکز ریسک و افزایش تاب‌آوری صنعت بیمه کشور است.

همکاری‌های بین‌المللی در زمینه بیمه اتکایی، به‌ویژه در حوزه‌هایی نظیر سایبری که ریسک‌های فاجعه‌آمیز دارند، امری ضروری است.

با توجه به محدودیت‌های موجود در همکاری با کشورهای غربی، روسیه می‌تواند جایگزینی قابل‌قبول باشد، هرچند که چالش‌های حقوقی، فنی و ارزی نیز در این همکاری‌ها باید به دقت بررسی شود.

در مجموع، ایده خسروشاهی در تخصصی‌سازی شرکت‌ها و ورود حساب‌شده به بیمه‌های نوین، اقدامی راهگشا است، به شرط آن‌که با برنامه‌ریزی دقیق، نظارت قوی، حمایت از نوآوری و سرمایه‌گذاری بر فناوری اطلاعات همراه شود.

در غیر این صورت، حرکت سریع بدون زیرساخت‌های کافی، ممکن است به بی‌اعتمادی نسبت به بیمه‌های نوظهور و اتلاف منابع منجر گردد.