درخواست محاکمه و مجازات روحانی و ظریف در صحن علنی/ مجلس امروز غوغا به پا کرد

اخبار سیاسی پایشگر– در یکی از پرتنش‌ترین جلسات ماه‌های اخیر، مجلس شورای اسلامی صحنه رویارویی تند میان حامیان جبهه پایداری و مدافعان دولت پیشین بود.

سخنان اخیر حسن روحانی و محمدجواد ظریف درباره نقش روسیه در پرونده هسته‌ای، خشم قالیباف و طیف تندرو مجلس را برانگیخت و به درخواست برای محاکمه آنان انجامید.

اکنون پرسش اصلی این است که آیا این جدال بر سر منافع ملی است یا بازتابی از رقابت‌های سیاسی بی‌پایان در عرصه قدرت ایران؟

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری پایشگر، در جلسه علنی امروز مجلس شورای اسلامی، فضای صحن به‌طور غیرمنتظره‌ای ملتهب شد.
موضوع اصلی، سخنان اخیر حسن روحانی و محمدجواد ظریف درباره روند مذاکرات هسته‌ای و نقش روسیه در آن بود.
رئیس مجلس، محمدباقر قالیباف، در واکنشی صریح تأکید کرد که در شرایط کنونی، روابط راهبردی ایران با روسیه اهمیت حیاتی دارد و هرگونه اظهارنظری که بتواند به این همکاری‌ها لطمه بزند، غیرمسئولانه تلقی می‌شود.

در ادامه جلسه، شماری از نمایندگان منتسب به جریان جبهه پایداری از جمله حمید رسایی و امیرحسین ثابتی، با انتقاد شدید از روحانی و ظریف، خواستار «محاکمه و مجازات» آنان شدند.
این نمایندگان معتقد بودند که سخنان اخیر مقامات دولت پیشین درباره مداخلات روسیه در روند برجام، چهره ایران را در عرصه بین‌المللی تضعیف کرده و روابط تهران و مسکو را در شرایط حساسی قرار داده است.
فضای مجلس در پی این اظهارات متشنج شد و شعارهایی نیز در حمایت از برخورد قضایی با مسئولان سابق سر داده شد.

منتقدان دولت پیشین بر این باورند که بیان چنین مطالبی در مقطع فعلی، بهانه‌ای به دست مخالفان منطقه‌ای ایران می‌دهد تا روابط تهران و مسکو را متزلزل نشان دهند.
در مقابل، ناظران سیاسی می‌گویند روابط ایران و روسیه مبتنی بر منافع مشترک و ضرورت‌های ژئوپلیتیکی است و نمی‌توان آن را با چند جمله سیاسی دچار بحران دانست.

به گفته این گروه، نقد سیاست خارجی گذشته اگر در چارچوب گفت‌وگوی ملی و احترام متقابل انجام شود، نه تنها لطمه‌ای به منافع کشور نمی‌زند، بلکه می‌تواند به بازنگری‌های لازم در مسیر آینده کمک کند.

با این حال، لحن تند امروز مجلس و حملات مستقیم به چهره‌های سیاسی پیشین، بار دیگر شکاف میان جریان‌های سیاسی کشور را نمایان ساخت.
به نظر می‌رسد موضوع پرونده هسته‌ای که باید نمادی از اجماع ملی باشد، در فضای کنونی به ابزاری برای رقابت جناحی و تسویه‌حساب‌های سیاسی تبدیل شده است.
این وضعیت می‌تواند فضای گفت‌وگو و اعتماد عمومی را، که سرمایه‌ای حیاتی برای کشور است، تضعیف کند.
در نهایت، اگرچه انتقاد از گذشته حق طبیعی جریان‌های سیاسی است، اما روش طرح آن اهمیتی دوچندان دارد.
تجربه نشان داده است که امنیت ملی و منافع کشور، در گرو حفظ وحدت و پرهیز از رفتارهای احساسی است.
بهتر آن است که مجلس، دولت و همه نیروهای سیاسی با رویکردی منصفانه و ملی، در جهت تبیین واقع‌بینانه دستاوردها و کاستی‌های سیاست خارجی گام بردارند، نه آن‌که مناقشات سیاسی را بر منافع راهبردی کشور ترجیح دهند.