بحران‌های تکراری، راه حل های تکراری تر

گروه یادداشت و تحلیل پایشگر– یکی از معایب ما در ایران ضعف علوم انسانی و آینده نگری رشته های مرتبط با ساخت جامعه است.جامعه بدون دانشگاه ساخته نمی شود.

هر جامعه ای حتی جوامع پیشرفته با مساله، معضل و بحران مواجه می شوند، این یک امر طبیعی است. غیرطبیعی آنجاست که شما برای پدیده ها و بحران‌های جامعه راه حل نداشته باشید. محل تولید نظریات و ارائه راه حل دانشگاست. ما نمی توانیم بدون توجه به ریشه موضوعات، به سطح نگاه کنیم و هر بار یک شکست را تکرار و تجربه کنیم
.
بحران اقتصادی و #ارزی امروز، در دوره نخست وزیری دکتر اقبال، دوره نخست وزیری مرحوم مصدق، اوایل و اواخر دوره امیرعباس هویدا هم عینا تکرار شد. سقوط پول ملی و کاهش درآمد ارزی، حال آنکه در آن دوره میزان صادرات غیرنفتی ما بسیار اندک بود، جمعیت کشور هم به سی میلیون نفر هم نمیرسد، سبک زندگی پرخرج امروزی وجود نداشت. اما بحران ارزی آن سالها زندگی را بر مردم سخت کرد
.
چرا؟ چون اساسِ اقتصاد ما غیرعلمی و نفت محور است. راه حل کاهش بسیاری از معضلات حتی فساد و ناکارآمدی، خروج نفت از زندگی این ملت است
.
درآمد نفتی یعنی دوری از تولید، وقتی دولت بجای ایجاد شغل امن برای شهروندان به سمت درآمد نفتی حرکت می کند یعنی نیازی به مردم خود ندارد
.
قریب هشتاد سال است ما در یک دور باطل اقتصادی قرار داریم و با تمام تلاش های دو دهه اخیر برای افزایش صادرات غیرنفتی هنوز دولت‌ها و دلال ها حاضر نیستند از آماده خوری پول نفت، به سمت تولید حرکت کنند
در دوره پهلوی دوم با وجود عالی ترین سطح رابطه با آمریکا از لحاظ سیاسی، در دولت های اقبال، منصور و هویدا ایران با بحران ارزی مواجه شد. اینکه امروز برخی راه حل کشور را صرفا ارتباط حسنه با آمریکا می دانند چقدر به واقعیت تاریخی نزدیک است؟