وداع با کارشناسان دیروز؛ بیمه‌نامه‌ها در آغوش الگوریتم‌های فردا/ وقتی ماشین‌ها بیمه می‌نویسند/ کوچ بی‌صدا از تخصص انسانی به فناوری هوشمند

اخبار بانک و بیمه پایشگر– در آستانه دهه سوم قرن بیست‌ویکم، جهان شاهد یکی از بزرگ‌ترین تحولات بازار کار در تاریخ معاصر است؛ تحولی که نه با جنگ و بحران، بلکه با امواج آرام اما سهمگین فناوری، هوش مصنوعی و اتوماسیون رقم می‌خورد.

بر اساس گزارش مجمع جهانی اقتصاد، تا سال ۲۰۳۰ نزدیک به ۹۲ میلیون شغل کنونی از بین خواهند رفت، در حالی که هم‌زمان حدود ۱۷۰ میلیون فرصت شغلی تازه در حوزه‌هایی چون تحلیل داده، هوش مصنوعی، امنیت سایبری، و مهارت‌های انسانی زاده خواهند شد.
به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی پایشگر، این تحولات نه‌تنها ساختار بازار کار جهانی را دگرگون می‌کند، بلکه ماهیت شغل، مهارت، و استخدام را به چالشی نو بدل می‌سازد.

تبعات هوشمند سازی خدمات بیمه‌ای

در این میان، صنعت بیمه نیز از تبعات این تغییرات در امان نخواهد بود.
گزارش اخیر فوربس که به ۲۱ شغل در معرض خطر اشاره دارد، جایگاه برخی مشاغل سنتی حوزه بیمه را نیز در فهرست خود گنجانده است.
از جمله مهم‌ترین آن‌ها، کارشناسان صدور بیمه‌نامه‌ها هستند که با گسترش الگوریتم‌های هوش مصنوعی، سامانه‌های آنلاین ارزیابی ریسک، و خدمات دیجیتال‌محور، در معرض حذف تدریجی قرار گرفته‌اند.
سامانه‌هایی که قادرند بر اساس اطلاعات فردی، تاریخچه بیمه‌ای و داده‌های تحلیلی، در کمتر از چند ثانیه بیمه‌نامه‌ای متناسب و دقیق صادر کنند، نیاز به کارشناس سنتی را کمرنگ می‌سازند.

فرصتی برای اشتغال

با این حال، این دگرگونی را نباید تنها تهدیدی برای اشتغال تلقی کرد، بلکه فرصتی برای بازآفرینی نقش‌ها و بازتعریف مهارت‌ها در صنعت بیمه است.
در آینده‌ای نزدیک، نیاز بازار به نیروهایی با مهارت در تحلیل داده‌های کلان، طراحی محصولات بیمه‌ای مبتنی بر سبک زندگی دیجیتال، و تسلط بر فناوری‌های نوین مانند بلاکچین و یادگیری ماشین افزایش خواهد یافت.
کارشناسان بیمه آینده دیگر تنها صادرکننده فرم‌ها نخواهند بود، بلکه تحلیلگران ریسک، طراحان سیاست‌های پوششی نوآورانه، و رابط‌هایی انسانی در دل فرایندهای ماشینی خواهند شد.

خطر عقب ماندگی ساختاری

از این رو، شرکت‌های بیمه‌ای که هم‌اکنون در مسیر تحول دیجیتال گام برندارند، با خطر عقب‌ماندگی ساختاری و از دست دادن مزیت رقابتی مواجه خواهند شد.

سرمایه‌گذاری در آموزش نیروی انسانی، ارتقاء سواد فناوری، و نوسازی زیرساخت‌های نرم‌افزاری، دیگر گزینه‌ای اختیاری نیست، بلکه ضرورتی راهبردی است.
آینده صنعت بیمه، نه در حذف مشاغل، بلکه در تولید ارزش افزوده‌ای تازه از دل پیوند انسان و فناوری تعریف خواهد شد؛ آینده‌ای که از اکنون باید برای آن آماده شد.