سال که آغاز شد هنوز طعم شیرینی تعطیلات را زیر زبانمان مزه مزه می‌کردیم که این شیرینی، تلخ شد و کیومرث پوراحمد رفت و به تلخی هم رفت. بعد از آن هنرمندان دیگری هم رفتند اما در کمال ناباوری در ماه مهر فردوس کاویانی و آتیلا پسیانی هم رفتند و زمان مهر خود را که نه،تلخی و سختی را به ما نشان داد.

نمی دانم چه اتفاقی افتاده ،گویی به تلخی عادت کردیم اما گاه برخی از تلخی‌ها را نمی‌توان نادیده گرفت .رفتن داریوش مهرجویی یکی از این تلخی‌ها بود در تمام این سال‌ها با فیلم‌هایش زندگی کردیم ،خندیدیم، گریه کردیم و البته به فکر فرو رفتیم .

مهرجویی با فیلم‌هایش دغدغه‌هایش را به تصویر کشید و درخشید اما با رفتنش و نوع رفتنش، شوکه شدیم؛ باور نکردیم وگریه کردیم.

مهرجویی نگاهی متفاوت به زندگی داشت و به همین دلیل بود که فیلم هایش ،از جنس زندگی بود و رفتنش هم یک پایان تراژیک سینمایی که سینمای ایران آن را هرگز از یاد نخواهد برد.