ایفای مسوولیت اجتماعی یا سیاست‌گذاری اشتباهی!/ هدف صنعت بیمه از کمک به موسسات خیریه چیست؟

اخبار بانک و بیمه پایشگر-کمک‌های انسان دوستانه برخی شرکت‌های بیمه به موسسات خیریه در قالب ایفای مسوولیت اجتماعی همواره صنعت بیمه را با مشکلات و چالش‌های عدیده روبرو کرده است.
به گزارش خبرنگار بانک و بیمه پایگاه خبری تحلیلی پایشگر، صنعت بیمه کشور در طول سال‌های اخیر همواره با معضلات بسیاری مواجه بوده که متاسفانه سکوت نهادهای نظارتی بر گسترش این روند نامطلوب تاثیر بسزایی داشته است. یکی از این مشکلات که البته کمتر به چشم می‌آید و همواره مورد تقدیر افراد بیرون از سازمان قرار می‌گیرد، بحث خروج منابع مالی بیمه‌ها از این شرکت‌ها به بهانه کمک به موسسات خیریه و به اصطلاح عام‌المنفعه است که برای برخی مدیران ارشد بیمه علاوه بر ایجاد صفاتی مانند ژست”خیر‌ماًبانه”، متاسفانه برایشان عایدی‌هایی نیز به همراه دارد.
حال چرا متاسفانه؟ چون طبق خبرهای دریافتی از برخی شرکت‌های بیمه‌ای، تعداد معدودی از این موسسات خیریه که به نهادهای سیاسی و مذهبی وابسته هستند، با برخی از این مدیران ارشد زد و بند دارند و البته که بخشی از وجوه واریزی آنها به این موسسات به عناوین مختلف مانند پورسانت یا حق شیرینی دوباره به جیبشان برمی‌گردد!
شنیده و دیده شده که این مدیران هر ماه یا چند ماه یک بار به بهانه کمک به این موسسات، مبالغ سنگینی از منابع مالی شرکت‌های خود را تحت عناوین مختلف مانند کمک هزینه درمان بیماران کرونایی، کمک هزینه معیشتی، تهیه جهیزیه، پاداش به ورزشکاران، کمک به مناطق زلزله‌زده و….خرج می‌کنند.
البته کمک به افراد نیازمند و اقشار آسیب پذیر جامعه نه تنها امری لازم و واجب است، بلکه موجب تقویت روحیه کمک رسانی و ترویج اخلاق پسندیده اسلامی در سطح جامعه خواهد شد، اما این کمک‌ها هم البته شرط و شروطی دارد که باید رعایت شود. وقتی کارکنان یک شرکت در رفاه کامل نیستند و یا در این سازمان‌های معدود، تبعیض‌های ناروا حاکم هست، صحبت از امور خیریه شاید محلی از اعراب نداشته باشد، چرا که طبق ضرب‌المثل معروف”چراغی که به خانه رواست، بر مسجد حرام است” ابتدا لازم به نظر می رسد وضعیت رفاهی کارکنان ارتقا یابد، سپس کمک‌های انسان دوستانه روانه اماکن دیگر شود که صد البته اصلا نیازی به این کمک‌ها هم ندارند، زیرا آنقدر دارای بنیه قوی مالی هستند که این ارقام مانند پول توجیبی برایشان محسوب می‌شود!
حال باید از نهادهای نظارتی پرسید کمک به این مراکز مهم سیاسی، مذهبی و یا نظامی که دارای بودجه‌های بسیار مناسب هستند، از جانب معدود شرکت‌های بیمه با چه هدفی انجام می‌گیرد؟ شاید ارسال اقلام و برخی کالاها به معدود موسساتی که از دولت کمک خاصی نمی‌گیرند و وضعیت مالی مناسبی هم ندارند، ایراد نداشته باشد، اما قطعا ارسال نامه‌های متعدد از سوی این مراکز خاص و درخواست کمک مالی کردن و پاسخ مثبت مدیران ارشد بیمه به این درخواست‌ها، شائبه‌های زیادی را در اذهان عمومی ایجاد می‌کند که شایسته است مسوولان ذیربط با بررسی آن به این ابهامات پاسخ دهند.

از طرف دیگر قانون‌های مربوط به مالیات در خیریه‌ها هم با انتقادات زیادی همراه است. یکی از انتقاداتی که بر این قوانین وارد است عدم شفافیت قانون و وجود ابهامات زیاد است که باعث می‌شود فرآیند اجرایی آن با مشکل مواجه شود. بزرگترین انتقادی که به این قوانین وارد می‌شود این است که معافیت‌های مالیاتی در بسیاری از موارد به پولشویی و فساد در برخی از موسسات خیریه منجر می‌شود.
در این مورد که بسیاری از موسسات با هدف خیر تاسیس شده است، شک و شبهه‌ای وجود ندارد، اما دیده شده که خلا قانونی در حوزه نظارت بر عملکرد موسسات خیریه، سبب تاسیس برخی از موسسات با هدف تخلفات اقتصادی نظیر پولشویی و با سوء استفاده از اعتماد مردم و قوانین حمایتی شده است.
در شرایط معیشتی و اقتصادی ایران که با انواع مشکلات اعم از بیکاری و کم درآمدی روبه‌رو است، کار خیر کردن می‌تواند به کاهش درد‌های طبقه ضعیف جامعه کمک کند؛ اما اگر این کار خیر تحت عنوان موسسات خیریه به کار‌های خلاف یا پولشویی منجر شود، اعتماد اجتماعی برای کار خیر از بین می رود.
با این توصیف، به نظر می‌‎رسد کار و وظیفه اصلی نهادهای نظارتی بیش از پیش سنگین بوده و لازم است از این پس دامنه کنترل و نظارت‌های خود را بر عملکرد معدودی از شرکت‌های بیمه بیشتر کنند تا جلوی هرگونه سواستفاده‌های احتمالی مالی گرفته شود تا صنعت بیمه نیز با روحیه مناسب‌تر به رسالت اصلی خود در این صنعت ادامه دهد.

در این خصوص پیشنهاد می شود در صورت اصرار این شرکت های خاص برای کمک به موسسات خیریه، اینکار حتما با نظارت و هماهنگی نهادهای رسمی، قانونی و نظارتی انجام شود.