زنگ خطر برای عدالت بیمه‌ای/ ضرورت بازنگری در ساختار همکاری و مدل درآمدی ارزیابان خسارت

اخبار بانک و بیمه پایشگر– استقلال ارزیابان خسارت، گمشده‌ای است که نبودش اعتماد به صنعت بیمه را متزلزل کرده است. وقتی ارزیابی که مجوز رسمی دارد، باز هم باید از فیلتر سلیقه‌ای بیمه‌گر عبور کند، عدالت بیمه‌ای زیر سؤال می‌رود.

حالا وقت آن است که با رتبه‌بندی شفاف و اصلاح مدل‌های همکاری، این زنجیره معیوب از نو ساخته شود.

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری پایشگر، در سال‌های اخیر، یکی از چالش‌های جدی صنعت بیمه، عدم استقلال ارزیابان خسارت از بیمه‌گران بوده است؛ مشکلی که اعتبار فرآیند ارزیابی خسارت را با تردید مواجه کرده است.

به‌رغم آنکه ارزیابان پس از اخذ صلاحیت حرفه‌ای از بیمه مرکزی مجاز به فعالیت هستند، برخی شرکت‌های بیمه با اعمال آزمون مجدد صلاحیت، عملاً استقلال ارزیابان را زیر سوال می‌برند و گاهی حتی از همکاری با ایشان خودداری می‌کنند.

این مسئله علاوه بر ایجاد تضاد منافع، اعتماد عمومی به نظام ارزیابی خسارت را خدشه‌دار می‌سازد و می‌تواند به نارضایتی بیمه‌گذاران منجر شود.

از این‌رو، اصلاح ساختار همکاری بیمه‌گران با ارزیابان خسارت باید در اولویت مقررات‌گذاری صنعت بیمه قرار گیرد.

طراحی و اجرای نظام رتبه‌بندی شفاف و رسمی برای ارزیابان که توسط نهاد ناظر انجام شود، نه تنها اعتبار تخصصی ایشان را تثبیت می‌کند، بلکه بیمه‌گران را ملزم می‌سازد با کلیه ارزیابان مجاز همکاری کنند، نه صرفاً ارزیابان طرف قرارداد.

این اقدام می‌تواند به افزایش رقابت حرفه‌ای، ارتقاء کیفیت خدمات ارزیابی و کاهش جانبداری منجر شود.

همچنین ضروری است با نگاهی جدید به مدل‌های درآمدی و فرآیندهای همکاری، تعامل سازنده‌تری میان ارزیابان و کارگزاران در مراحل پیش از صدور بیمه‌نامه برقرار شود.

این همکاری، به ویژه در تعیین دقیق ریسک و ارزش‌گذاری صحیح مورد بیمه، می‌تواند از بروز خسارات آتی جلوگیری کرده و فرآیند ارزیابی را کارآمدتر سازد.

تحقق این مهم نیازمند بازنگری در سیاست‌های فنی و اقتصادی صنعت بیمه و ایجاد بسترهای مشترک برای تبادل اطلاعات میان ارزیابان، کارگزاران و بیمه‌گران است.