قهرمانان  ما ،قهرمانان فرزندان ما

یادداشت فرهنگی هنری پایشگر -اکرم محمدی- فرهنگ‌سازی و آموزش از کودکی آغاز می‌شود. کودکان به دلیل ذهن باز و آماده خود دریافت بهتری دارند و به همین دلیل همه  آنچه را که آموخته شود سریعتر فرا می گیرند کم و کاستی‌های بسیاری در زمینه آموزش و فرهنگ‌سازی وجود دارد و هر مرجعی هم فقط فعالیت های خود را ترویج  می کند و پیکان نقد را به سمت سایر متولیان نشانه می رود

امروزه با پیشرفت تکنولوژی می توان به گونه ای دیگر به ذهن و قلب کودکان را رسوخ کرد. کودک امروز دیگر داستان “تصمیم کبری” را نمی پذیرد و کار “پتروس فداکار” را یک واکنش معمولی می‌داند داستان” ریزعلی خواجوی” را با خنده پیگیری می کندو این است  تفاوت کودکان و نوجوان امروزبا آن چه دیروز ،قهرمان می خواندیم.

قهرمانان دیروز ما برای کودکان  امروزقهرمان نیستند،بلکه فقط تکلیفی در کتاب های درسی هستند همین و بس !

متاسفانه با وجود شاهنامه  و  قهرمانانی که تاریخ مصرف هم ندارند، کودکان ما بدون قهرمان مانده اند. ادبیات کهن ما سرشار از قهرمانانی است که کودکان و نوجوانان ما تشنه آنها هستند و از مسئولان باید توجه بیشتری به این مقوله نشان دهد.البته آن چه امروزه از آن گریزانیم و سعی نمی کینم تا فرزندانمان آن ها را مرور کنند ، عشق هایی است که سر از کتاب ها و ادبیات سایر کشورها در می آورند.

ساخت پویانمایی هایی که بتواند ذهن  کودک امروزی که به واسطه رایانه به تکنولوژی روز، مسلط است را درگیر کند چندان هم آسان نیست اما با استفاده از این شخصیت های قهرمان، می توان قهرمان سازی کرد. متاسفانه کودکان و نوجوانان امروزی ، قهرمانانِ امروزی ندارد و اگر از آنان در مورد قهرمان مورد نظرشان  بپرسیم  قطعا  قهرمانان خارجی را که تعدادشان هم کم نیست بر می شمارند اما حتی در طول این سال ها نتوانستیم یک قهرمان پلیسی داشته باشیم و تنها قهرمان پلیسی بزرگترها، کاراگاه علوی بود که پس از گذر سال ها به فراموشی سپرده شده والبته کودکان و نوجوانان امروزی،داستان هایی همراه با هیجان را می طلبند نه قهرمانی فاقد هیجان.

بیایید قهرمان بسازیم و قهرمان سازی کنیم. قهرمان های بومی و ملی که داستان هایی برای کودکان و نوجوانان امروزی روایت کند داستان هایی باورپذیر که باور کنند و به آن نخندند.ککودکان امروز نیاز به قهرمانانی باور پذیر و مطابق با شرایط روز هستند.