هزاران درود بر بهار

گروه یادداشت و تحلیل پایشگر _ عارف واحد ناوان_ «ای شادی آزادی! ای شادیِ آزادی! روزی که تو بازآیی، با این دل غم‌پرورد من با تو چه خواهم کرد؟»

این شعر از شاعر شوریده هوشنگ ابتهاج است. درحالی که نفس اسفند به تپش افتاده، بازارهای ولو با جیب‌های خالی از پول رونقی گرفته، در هفت حوض تهران، دو جوان با موسیقی پاپ رهگذران را به وجد می‌آوردند. مامور پلیس‌، باتوم بسته به کمر در نهایت احترام از میان ساز و آواز می‌گذرد.
سه دختر با حجابی نیم‌بند از میان تماشاگران رد می‌شوند، یکی اما کمی خم می‌شود، اسکناسی ده هزار تومانی در سبد می‌اندازد. خودم را به یکی از نوازنده‌ها می‌رسانم و دقایقی کوتاه با او گپ می‌زنم. می‌گوید با کلانتری هماهنگ هستیم؛ باید شرایطی را که تعیین کرده‌اند رعایت کنیم که رعایت می کنیم.
مردی که تی‌شرت زرد پوشیده، محفل را گرم می‌کند. دقایقی به نسبت طولانی بر این جوش و خروش می‌نگرم و می‌روم. همه شاد بودند همه چی خیلی خوب بود. حال داد.
هزاران درود بر بهار که برای ما شادی می‌آورد.