پشت پرده مصوبه هیئت مدیره بیمه دانا: ساختمان سعدی، ابزار تأمین مالی کوتاه‌مدت

اخبار بانک و بیمه پایشگر– تصمیم هیات مدیره بیمه دانا مبنی بر تسریع در فروش املاک، از جمله ساختمان سعدی، زنگ خطر را برای جریان نقدینگی این شرکت به صدا درآورد.

این اقدام نشان می‌دهد که حتی پُرتفوی‌های پرقدرت و حجیم (مانند بیمه‌های دولتی و درمانی)، در مواجهه با تأخیر در وصول مطالبات و نیاز به تقویت ذخایر، ناگزیرند برای بقا، از دارایی‌های استراتژیک خود چشم‌پوشی کنند.
آیا مدیریت دانا در بهینه‌سازی جریان نقد عملیاتی شکست خورده است؟

۱. نقدینگی در برابر دارایی، معمای ساختمان سعدی

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری پایشگر، بر اساس سند داخلی ارسالی، هیئت مدیره بیمه دانا با هدف تأمین و تکمیل منابع نقدینگی شرکت، مصوبه‌ای را مبنی بر «فروش برخی از اوراق و دارایی‌های شرکت» ابلاغ کرده و به طور خاص، بر تسریع در فروش املاک موضوع مصوبات مرتبط قبلی، از جمله فروش سهام شرکت در شرکت بیمه اتکایی امین و فروش ساختمان سعدی تأکید ورزیده است.

این تصمیم، در حالی اتخاذ شده که گزارش‌های مالی و عملکردی اخیر بیمه دانا (تا سال مالی ۱۴۰۳) نشان‌دهنده پُرتفوی قوی و پیشتازی این شرکت در بازار بیمه‌های غیردولتی، به ویژه با اتکا به قراردادهای بزرگ بیمه اشخاص (مانند آموزش و پرورش)، بوده و از نظر تولید حق بیمه در وضعیت مناسبی قرار دارد.

اما سؤال فنی اینجاست: چرا یک شرکت با جایگاه برتر در تولید پُرتفوی، ناچار به فروش دارایی‌های ارزشمند و استراتژیکی مانند “ساختمان سعدی” می‌شود؟
پاسخ می‌تواند در ماهیت نقدشوندگی دارایی‌ها باشد؛ تولید بالای حق بیمه لزوماً به معنای تراز مثبت نقدینگی عملیاتی نیست و این اقدام نشان از فشار بر جریان نقد عملیاتی شرکت برای انجام تعهدات در کوتاه‌مدت یا تقویت ذخایر فنی دارد.

۲. ضرورت “تکمیل منابع نقدینگی”؛ یک نقد ساختاری

تصمیم به فروش املاک، به‌ویژه ساختمان‌های مرکزی که نماد هویت و ثبات یک شرکت بزرگ هستند، همواره یک سیگنال فنی و ساختاری به بازار مخابره می‌کند.
اگرچه در بخش پایانی سند بر «رعایت مقررات موافقت و مقرر شد نتایج حاصله به هیئت مدیره گزارش شود» تأکید شده، اما رویکرد شرکت به سمت خروج دارایی ثابت برای تأمین نقدینگی، شائبه‌هایی را در مورد مدیریت دارایی‌ها و تعهدات کلان ایجاد می‌کند.
پُرتفوی بزرگ دانا در رشته درمان (ناشی از قراردادهای بزرگ اشخاص) در عین سودآوری، می‌تواند نقدینگی قابل توجهی را به صورت ذخیره فنی یا مطالبات از دولت و دستگاه‌ها درگیر کند.

بنابراین، هرچند فروش دارایی‌ها می‌تواند به سرعت ترازنامه‌ نقدینگی را بهبود بخشد، اما یک اقدام انتقادی در مدیریت مالی است که باید آخرین راهکار باشد.

این حرکت به نوعی اعتراف به این حقیقت است که پُرتفوی حجیم و پُرریسک، بدون پشتوانه‌ نقدینگی منعطف، می‌تواند شرکت را به سمت استفاده از ذخایر دارایی‌های غیرعملیاتی سوق دهد.

۳. انتظارات سهامداران و مسئولیت اجتماعی در قبال ثروت ملی

از منظر فنی و حکمرانی شرکتی، فروش دارایی‌های استراتژیک نیازمند شفافیت حداکثری در مورد علت دقیق و محل صرف این نقدینگی تأمین شده است.

آیا این نقدینگی برای افزایش سرمایه و بهبود توانگری مالی در برابر ریسک‌های پُرتفوی بزرگ استفاده می‌شود، یا صرفاً برای پرداخت هزینه‌های عملیاتی یا تسویه دیون معوق؟
با توجه به اینکه بیمه دانا از نظر پُرتفوی در جایگاه ممتاز صنعت قرار دارد، انتظار می‌رود که مدیریت شرکت برای تقویت نقدینگی، تمرکز بیشتری بر وصول مطالبات معوق (به ویژه از بیمه‌گذاران بزرگ دولتی) و بهینه‌سازی نرخ‌دهی فنی در قراردادهای آتی داشته باشد، نه اینکه به سراغ فروش ثروت ملی (ملک) برود.

فروش ساختمان سعدی، با توجه به نزدیک بودن موعد اتمام پروژه بازسازی ساختمان شماره دو این شرکت، یک فرصت از دست رفته در تبدیل دارایی غیرمولد به یک دارایی عملیاتی و مدرن را نشان می‌دهد، و این جای پرسش دارد که چرا قبل از بهره‌برداری کامل، تصمیم به خروج از این دارایی گرفته شده است.