کدهای مسدود، دهان‌های بسته؛ روایتی تلخ از سرکوب نمایندگان منتقد در برخی شرکت‌های بیمه

اخبار بانک و بیمه پایشگر– وقتی صدای نقد به جای شنیده شدن، با خاموشی پاسخ داده می‌شود، صنعت بیمه به سکوتی خطرناک فرو می‌رود. در دل این سکوت، نمایندگانی هستند که نه فقط پرتفوی، بلکه حقیقت را هم حمل می‌کنند.

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری پایشگر، در شرایطی که شرکت‌های بیمه باید بر پایه اعتماد، شفافیت و ارتباط مؤثر با شبکه فروش فعالیت کنند، مشاهده می‌شود که برخی مدیران عامل و تیم‌های ارشد اجرایی، در مواجهه با انتقادهای سازنده نمایندگان، به‌جای پاسخگویی و اصلاح، دست به ابزارهای انضباطی همچون مسدودسازی کد نمایندگی می‌زنند.

سو استفاده از قدرت

این اقدام، نه تنها مغایر با اصول حرفه‌ای مدیریت است، بلکه به نوعی سوءاستفاده از قدرت اداری تلقی می‌شود؛ گویی صدای نقد را نه به عنوان زنگ هشدار، بلکه به عنوان تهدید تلقی می‌کنند.

این رفتار انحصارطلبانه، عملاً به سرکوب آزادی بیان در فضای حرفه‌ای صنعت بیمه منجر می‌شود؛ در حالی‌که انتقاد آگاهانه نمایندگان، یکی از عوامل کلیدی در بهبود عملکرد شرکت‌هاست.

ظلم آشکار به بدنه صنعت

محروم کردن نمایندگان از فعالیت اقتصادی به دلیل ابراز نارضایتی، یک ظلم آشکار به بدنه فعال این صنعت است.
بدنه‌ای که بیشترین سهم را در تولید پرتفوی و حفظ مشتریان دارد. این برخوردها، شبکه فروش را نسبت به آینده کاری خود بی‌اعتماد و بی‌انگیزه می‌کند و از نظر حقوقی نیز قابل پیگیری است.

برای حفظ حقوق شبکه فروش، نیاز به یک سازوکار شفاف، قانونی و قابل نظارت جهت رسیدگی به اختلافات میان نمایندگان و شرکت‌ها وجود دارد.

این سازوکار باید خارج از حیطه نفوذ مستقیم مدیران اجرایی باشد و بتواند به‌صورت بی‌طرفانه به شکایات رسیدگی کند.

تقویت نهادهای صنفی

همچنین، باید از طریق تقویت نهادهای صنفی نمایندگان بیمه، صدای نمایندگان را در سطح بالای تصمیم‌گیری شنیدنی‌تر کرد تا مدیران عامل نتوانند با رفتارهای سلیقه‌ای و انتقام‌جویانه، مسیر فعالیت آزاد و حرفه‌ای را مسدود کنند.

در این میان، نقش بیمه مرکزی و کانون نمایندگان بیمه به‌عنوان نهادهای نظارتی و حمایتی بسیار حیاتی است.

بیمه مرکزی باید نظارت خود را از سطح سیاست‌گذاری به نظارت بر رفتار اجرایی مدیران گسترش دهد و اجازه ندهد مدیران از موقعیت خود برای اعمال فشار شخصی استفاده کنند.

کانون نمایندگان نیز باید با قدرت، مستند، و از مسیر حقوقی، از اعضای خود حمایت کند و سازوکار ثبت و پیگیری تخلفات مدیریتی را ایجاد یا تقویت کند.

تنها در این صورت است که صنعت بیمه می‌تواند به سمت بلوغ سازمانی و عدالت حرفه‌ای حرکت کند.

البته وقتی انجمن صنفی نمایندگان تحت نفوذ یا کنترل شرکت بیمه قرار گیرد، عملاً کارکرد مستقل و حمایتی خود را از دست می‌دهد و به ابزار تأیید عملکرد مدیریت بدل می‌شود.

تشکیل ائتلاف های مستقل

در چنین شرایطی، نمایندگان باید با تشکیل ائتلاف‌های مستقل، مستندسازی تخلفات، و استفاده از ظرفیت‌های قانونی فراتر از انجمن (نظیر شکایت به بیمه مرکزی، وزارت کار یا نهادهای قضایی) اقدام کنند و برای ایجاد یک نهاد صنفی واقعی، شفاف و مستقل، فشار اجتماعی و رسانه‌ای هدفمند اعمال نمایند.