بازگشت اعتماد به صنعت بیمه/راهی که از نظارت هوشمند و بی‌ملاحظه می‌گذرد

اخبار بانک و بیمه پایشگر– در صنعتی که سرمایه اصلی‌اش اعتماد مردم است، نظارت تنها واژه‌ای حقوقی نیست بلکه ضامن بقای بیمه و آرامش بیمه‌گذاران به شمار می‌آید.

امروز پرسش جدی این است که صنعت بیمه ایران در مسیر نظارت‌پذیری یا نظارت‌گریزی حرکت می‌کند؟
وقتی اصل نخست قانون تأسیس نهاد ناظر بر «حق مردم» تأکید دارد، دیگر هیچ خط قرمزی در برابر حمایت از بیمه‌گذاران قابل قبول نیست.
سلامت واقعی صنعت بیمه تنها زمانی بازمی‌گردد که نظارت، نه صوری و مقطعی، بلکه هوشمند، چندلایه و بی‌ملاحظه اعمال شود.

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری پایشگر، صنعت بیمه به عنوان یکی از ارکان کلیدی نظام مالی کشور، بیش از هر چیز به اعتماد عمومی وابسته است؛ اعتمادی که تنها در سایه نظارت مؤثر، شفاف و بی‌وقفه شکل می‌گیرد و تداوم می‌یابد.
تجربه‌های جهانی نشان می‌دهد که هر جا نظارت بر فعالیت‌های بیمه‌ای سست یا صوری بوده، خسارت‌ها و بحران‌های جبران‌ناپذیر رخ داده است.
در ایران نیز با وجود ساختارهای قانونی موجود، همچنان موضوع «نظارت‌پذیری یا نظارت‌گریزی» یک چالش جدی است.

سلامت واقعی صنعت بیمه در گروی آن است که نظارت نه صرفاً به عنوان یک ابزار اداری، بلکه به مثابه حق عمومی بیمه‌گذاران تعریف و اجرا شود.

نهاد ناظر بیمه یعنی بیمه مرکزی  وظیفه دارد با طراحی و اجرای لایه‌های چندگانه نظارتی، امکان بروز تخلف، کم‌کاری و یا سوء‌مدیریت را به حداقل برساند.

این نظارت می‌تواند شامل کنترل‌های مالی، انطباق با مقررات، ارزیابی توانگری مالی شرکت‌ها، و همچنین نظارت بر رفتار حرفه‌ای و اخلاقی مدیران باشد.

اگر این لایه‌ها به‌صورت دقیق و بدون ملاحظات غیرحرفه‌ای اجرا شود، بیمه‌گذاران می‌توانند اطمینان یابند که حقوقشان محفوظ خواهد ماند و شرکت‌ها به تعهدات خود پایبند هستند.
در این چارچوب، نهاد ناظر نباید خط قرمزی جز حفظ منافع عمومی و حمایت از بیمه‌گذاران بشناسد.

از سوی دیگر، کارشناسان و متخصصان صنعت بیمه نیز نقشی مکمل و حیاتی در این چرخه ایفا می‌کنند.
آنان موظف‌اند با ارائه تحلیل‌های فنی، مدل‌های علمی و راهکارهای نوآورانه، مسیر نظارت را برای بیمه مرکزی شفاف‌تر کنند.

اتکا به داده‌کاوی، هوش مصنوعی و سامانه‌های نظارت برخط می‌تواند شفافیت را افزایش داده و از شکل‌گیری شبکه‌های غیررسمی یا رانت‌زا جلوگیری نماید.

همچنین انجمن‌های صنفی و تشکل‌های حرفه‌ای بیمه‌ای می‌توانند در نقش بازوی مشورتی و دیده‌بان مردمی عمل کرده و از پایین به بالا به فرآیند نظارت اعتبار بیشتری ببخشند.

راه بازگشت سلامت به صنعت بیمه ایران، در حقیقت از پذیرش فرهنگ نظارت‌پذیری آغاز می‌شود.
این فرهنگ باید هم در نهادهای حاکمیتی و هم در میان فعالان بازار نهادینه گردد.
اجرای دقیق آیین‌نامه‌های نظارتی، انتشار گزارش‌های شفاف مالی، ایجاد سامانه‌های پاسخگویی به شکایات بیمه‌گذاران و نیز برخورد قاطع و سریع با تخلفات، ابزارهایی هستند که می‌توانند اعتماد عمومی را بازسازی کنند.

در نهایت، نظارت کارآمد نه یک مانع، بلکه تضمینی برای رشد پایدار صنعت بیمه است؛ رشدی که در آن مردم مطمئن باشند بیمه تنها یک قرارداد مالی نیست، بلکه نهادی برای امنیت و آرامش خاطر آنان است.